دوره 16، شماره 1 - ( بهار 1403 )                   جلد 16 شماره 1 صفحات 96-87 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.MUMS.MEDICAL.REC.1398.696


XML English Abstract Print


1- گروه نانوفناوری و زیست فناوری پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- گروه نانوفناوری دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
3- گروه ژنتیک و پزشکی مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- گروه نانوفناوری و زیست‌فناوری پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
5- گروه نانوفناوری و زیست‌فناوری پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، gheybif@mums.ac.ir
چکيده:   (129 مشاهده)
مقدمه: سودوموناس آئروژینوزا پاتوژنی فرصت‌طلب و متداول‌ترین باکتری مرتبط با عفونت‌های بیمارستانی و ذات‌الریه است. با توجه به عوارض جانبی آنتی‌بیوتیک‌ها، کاهش کارایی به‌علت مقاومت دارویی و اثبات اثرهای آنتی‌باکتریال ترکیبات گیاهی، در این طرح خصوصیات آنتی‌باکتریایی سه عصاره آویشن، رزماری و چای سبز بررسی شد.
روش کار: ابتدا جداسازی سویه‌های کلینیکی انجام شد و سپس، سویه‌ها ذخیره شدند. مقاومت سویه‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها اندازه‌‌گیری شد و سویه‌ها به سه دسته مقاوم، حساس و نیمه‌حساس تقسیم شدند. حداقل غلظت مهارکننده رشد باکتری (MIC) توسط ترکیب سه عصاره تعیین شد. حداقل غلظت مهارکننده رشد مؤثر آنتی‌بیوتیک آمپی‌سیلین نیز تعیین شد. در نهایت، اثر متقابل ترکیب عصاره‌ها با  آنتی‌بیوتیک انتخابی بررسی شد. همچنین، اثر عصاره‌ها بر تشکیل بیوفیلم سودوموناس آئروژینوزا بررسی شد.
یافته‌ها: سه عصاره آویشن، رزماری و چای سبز مانع رشد زیرگونه‌های متفاوتی از باکتری شدند. ترکیب بهینه از سه عصاره باعث کاهش MIC عصاره‌ها به‌تنهایی شد. عصاره‌ها و  آنتی‌بیوتیک آمپی‌سیلین بر یکدیگر خاصیت هم‌افزایی نشان دادند و ترکیب عصاره‌ها مانع از رشد بیوفیلم شد.
نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن است که ترکیب سه عصاره اثرهای ضدباکتریایی و بیوفیلمی شایان ذکری دارند. همچنین، ترکیب این سه عصاره با هم و در ترکیب با آنتی‌بیوتیک آمپی‌سیلین‌ خاصیت سینرژیسم دارد.
متن کامل [PDF 1731 kb]   (39 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: علوم پایه
دریافت: 1402/8/13 | پذیرش: 1402/12/19 | انتشار: 1403/1/7

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.