مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: بی تحرکی در میان نوجوانان سرتاسر دنیا پدیده ای شایع است. هدف از این مطالعه بررسی قدرت پیشگویی کنندگی تئوری رفتار برنامه ریزی شده برای رفتار فعالیت جسمانی نوجوانان در یک بررسی طولی با 4 هفته پیگیری می باشد. مواد و روش کار: این مطالعه یک بررسی کوهورت آینده نگر می باشد که نمونه های آن را 623 دانش آموز دبیرستانی شهر قزوین تشکیل می دهند. این دانش آموزان از 8 دبیرستان شهر قزوین بطور تصادفی انتخاب شدند. در مرحله اول پرسشنامه دموگرافیک همراه با سوالاتی مربوط به سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده شامل (نگرش، نرم انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده و قصد) و پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی در اختیار دانش آموزان جهت تکمیل قرار گرفت. پس از تکمیل پرسشنامه ها، از دانش آموزان خواسته شد تا یک ماه دیگر پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی را برای بار دوم تکمیل نمایند. داده ها توسط نرم افزارSAS9.2 با کمک آزمون رگرسیون سلسله مراتبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی دانش آموزان 6/15 سال بود و تقریبا ًنیمی از آنها دختر بودند (2/51%). در مرحله اول، رفتار گذشته مسئول 57 درصد از تغییرات واریانس فعالیت جسمانی در زمان 2 بود. در مرحله دوم نگرش، نرم انتزاعی و کنترل رفتاری درک شده 7 درصد به میزان پیشگویی کنندگی تغییرات واریانس فعالیت جسمانی در زمان 2 اضافه کردند. در مرحله آخر قصد رفتاری مسبب 8/1 درصد از تغییرات فعالیت جسمانی در زمان 2 بود. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تئوری رفتار برنامه ریزی شده می تواند بخش عمده فعالیت جسمانی دانش آموزان را پیشگویی نماید. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که استفاده از تئوری رفتار برنامه ریزی شده با تمرکز بر روی کنترل رفتاری درک شده در مداخلات آتی می تواند نتایج ثمربخشی به همراه داشته باشد.