مجله دانشگاه علوم پزشکی

زمینه و هدف: اعتیاد به مواد مخدر، دارای ابعاد مختلف بوده و منجر به تخریب بالینی مشخص و یا ناراحتی می‌شود و با فرایندهای زیستی و شخصیتی نظیر سرشت و منش ارتباط دارد.

مواد و روش کار: در این پژوهش همبستگی به رابطه ویژگی های سرشتی و منشی و شدت اعتیاد پرداخته شد. از بین کلیه افراد مصرف کننده مواد مخدر در شهر قوچان (زندانی و غیر زندانی) به صورت تصادفی، 235 نفر زندانی و 50 نفر غیر زندانی انتخاب شدند. شرکت کنندگان به مقیاس شدت اعتیاد (ASI) و پرسشنامه سرشت و منش (TCI-125) پاسخ دادند.

یافته ها: ویژگی های سرشتی و منشی افراد معتاد زندانی و غیر زندانی در کلیه خرده آزمون های سرشت و منش و همچنین در شدت اعتیاد با هم تفاوت معنی داری دارند (01/0P<). نتایج تحلیل رگرسیون به شیوه ورود نشان داد که F مشاهده شده معنی دار (01/0P<) و 3/48 درصد واریانس مربوط به شدت اعتیاد توسط سرشت و منش تبیین می شود که سهم ویژگی های سرشتی، 7/36 درصد و سهم ویژگی های منشی برای پیش بینی متغیر شدت اعتیاد، 9/10 درصد (001/0P<) است. در بین خرده آزمون های سرشتی، به ترتیب نوجویی، به تنهایی 2/15 درصد و وابستگی به پاداش 1/12 درصد تغییرات مربوط به شدت اعتیاد را تبیین می نماید. در بین متغیرهای منشی نیز فقط خودفراروی توانسته است 8/9 درصد تغییرات شدت اعتیاد را پیش بینی نماید (001/0P<).

نتیجه گیری: توجه به ویژگی های شخصیتی و شدت اعتیاد، می تواند در مداخلات درمانی، کاهش آسیب و ولع مصرف مواد، مؤثر واقع گردد.