دوره 11، شماره 4 - ( زمستان 1398 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 35-28 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: SKU94/210
Clinical trials code: IRCT20141118019995N10
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fazel Najafabadi Z, Azamian Jazi A, Banitalebi E. Effect of Eight Weeks High Intensity Interval Training (HIIT) and Combined Training on Serum Liver Enzymes and Insulin Resistance Index in Women with Type 2 Diabetes. North Khorasan University of Medical Sciences 2020; 11 (4) :28-35
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1966-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1966-fa.html
فاضل نجف آبادی زهرا، اعظمیان جزی اکبر، بنی طالبی ابراهیم. تأثیر 8 هفته تمرینات تناوبی شدید و ترکیبی بر سطوح سرمی آنزیم های کبدی و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1398; 11 (4) :28-35
1- دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
2- دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران ، azamianakbar@yahoo.com
3- دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
2- دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران ، azamianakbar@yahoo.com
3- دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
چکيده: (3502 مشاهده)
مقدمه: بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت به انسولین بالا به شدت در معرض ابتلا به کبد چرب غیر الکلی قرار دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید و ترکیبی بر سطوح سرمی آنزیمهای کبدی و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 میباشد.
روش کار: 54 زن مبتلا به دیابت نوع 2 سن 92/5 ± 07/55 سال، شاخص توده بدنی 09/4 ± 94/28 کیلوگرم بر متر مربع و هموگلوبین گلیکولیزه 82/0 ± 41/9 درصد( به صورت تصادفی و با تعداد مساوی در گروههای تمرین تناوبی شدید، تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند و به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه مداخله دریافت کردند. نمونه های خون 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از پروتکل پژوهش و پس از 12 ساعت حالت ناشتایی گرفته شد. آزمونهای آنالیز واریانس دو طرفه جهت مقایسه های بین گروهی و t زوجی جهت مقایسه های درون گروهی مورد استفاده قرار گرفت.
یافته ها: تفاوت معنی داری در هموگلوبین گلیکولیزه 009/0 = P، گلوکز 007/0 = P، انسولین 036/0 = P(، مقاومت به انسولین 008/0 = P و P = 0/005 AST بین گروه های پژوهش مشاهده شد. آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت معنیداری بین گروههای تمرین تناوبی شدید و ترکیبی با گروه کنترل در هموگلوبین گلیکولیزه به ترتیب، 001/0 = P و 010/0 = P، گلوکز به ترتیب، 001/0 = P و 002/0 = P، انسولین به ترتیب، 001/0 = P و 001/0 = Pمقاومت به انسولین به ترتیب، 001/0 = P و 001/0 = P( و AST به ترتیب، 006/0 = P و 006/0 = P وجود دارد. در هیچ یک شاخص ها تفاوت معنیداری بین گروه تمرین تناوبی شدید و ترکیبی مشاهده نشد 05/0 ≤ P.
نتیجه گیری: با توجه به تغییرات معنی دار آنزیم AST و مقاومت به انسولین، به نظر میرسد تمرین تناوبی شدید و تمرین ترکیبی به طور یکسان بر آنزیم AST و مقاومت به انسولین تأثیر مطلوبی دارند. بنابراین انجام هر دو نوع تمرین برای این بیماران توصیه میشود.
روش کار: 54 زن مبتلا به دیابت نوع 2 سن 92/5 ± 07/55 سال، شاخص توده بدنی 09/4 ± 94/28 کیلوگرم بر متر مربع و هموگلوبین گلیکولیزه 82/0 ± 41/9 درصد( به صورت تصادفی و با تعداد مساوی در گروههای تمرین تناوبی شدید، تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند و به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه مداخله دریافت کردند. نمونه های خون 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از پروتکل پژوهش و پس از 12 ساعت حالت ناشتایی گرفته شد. آزمونهای آنالیز واریانس دو طرفه جهت مقایسه های بین گروهی و t زوجی جهت مقایسه های درون گروهی مورد استفاده قرار گرفت.
یافته ها: تفاوت معنی داری در هموگلوبین گلیکولیزه 009/0 = P، گلوکز 007/0 = P، انسولین 036/0 = P(، مقاومت به انسولین 008/0 = P و P = 0/005 AST بین گروه های پژوهش مشاهده شد. آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت معنیداری بین گروههای تمرین تناوبی شدید و ترکیبی با گروه کنترل در هموگلوبین گلیکولیزه به ترتیب، 001/0 = P و 010/0 = P، گلوکز به ترتیب، 001/0 = P و 002/0 = P، انسولین به ترتیب، 001/0 = P و 001/0 = Pمقاومت به انسولین به ترتیب، 001/0 = P و 001/0 = P( و AST به ترتیب، 006/0 = P و 006/0 = P وجود دارد. در هیچ یک شاخص ها تفاوت معنیداری بین گروه تمرین تناوبی شدید و ترکیبی مشاهده نشد 05/0 ≤ P.
نتیجه گیری: با توجه به تغییرات معنی دار آنزیم AST و مقاومت به انسولین، به نظر میرسد تمرین تناوبی شدید و تمرین ترکیبی به طور یکسان بر آنزیم AST و مقاومت به انسولین تأثیر مطلوبی دارند. بنابراین انجام هر دو نوع تمرین برای این بیماران توصیه میشود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1398/1/24 | پذیرش: 1398/9/25 | انتشار: 1399/1/25
دریافت: 1398/1/24 | پذیرش: 1398/9/25 | انتشار: 1399/1/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
