چکیده زمینه و هدف: یکی از مهمترین راهکارهای پیشگیری و درمان اعتیاد، گروه درمانی شناختی- رفتاری است. پژوهش حاضر با هدف، اثر بخشی روان درمانی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری بر تغییر باورهای غیر منطقی معتادین انجام شد. مواد و روش کار: مطالعه ی شبه تجربی حاضر بر روی 80 بیمار مرد تحت درمان مراجعه کننده به مراکز متادون درمانی شهر بجنورد که به شیوه ی نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند، انجام شد. مداخله ما اجرای ده جلسه ی 90 دقیقه ای هفتگی روان درمانی با رویکرد شناختی رفتاری بود. گروه شاهد درمان های روتین مراکز را دریافت می کردند. ابزار مطالعه آزمون استاندارد باورهای غیر منطقی جونز بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای، تی مستقل و تی زوج با نرم افزار 16 SPSS و ضریب اطمینان 95% تحلیل شدند. یافته ها: متغیرهای تاثیرگذار در دو گروه (سن، تحصیلات، شروع مصرف دارو، سیگار و...) مشابه بودند. نمره باورهای غیر منطقی دو گروه قبل از مداخله معنی دار نبود اما بعد از مداخله اختلاف معنی داری مشاهده گردید( 0001/0>p ) نمره میانگین کلی قبل از مداخله 52/11 ±95/112 و پس از مداخله در گروه تجربی کاهش معنی داری نشان داد ( 0001/0>p ) نتیجه گیری: گروه درمانی شناختی- رفتاری در کاهش باورهای غیرمنطقی معتادین موثر بوده و احتمالا می تواند نگرش مثبت آنان را نسبت به سوء مصرف مواد مخدر تغییر دهد.