1- استاد، مرکزتحقیقات نوروفیزیولوژی، گروه علوم تشریحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
2- دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه علوم تشریحی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران ، masumeh_mohammadpour@yahoo.com
چکيده: (3519 مشاهده)
مقدمه: ایسکمی نقش مهمی در گسترش آسیب های پاتولوژیک در نوروپاتی های مختلف ایفاد می کند و ریپرفیوژن ناهنجاری های پاتولوژیک و فیزیولوژیک اعصاب تحت ایسکمی را تقویت می نماید.در این تحقیق اثر مدت زمان کوتاه ریپرفیوژن در آسیب ایسکمی / ریپرفیوژن طناب نخاعی موشصحرایی بررسی شده است.
روش کار: هیجده سر موش صحرایی ( اسپراگو –داولی،٢٥٠-٣٥٠گرم)به٣گروهتقسیمشدند: گروه I(شم جراحی، آئورت شکمی نمایان شد)، گروه II(٦٠دقیقه ایسکمی آئورت شکمی و بدنبال آن ٤٨ ساعت ریپرفیوژن)، گروه III(٦٠دقیقه ایسکمی آئورت شکمی و بدنبال آن ٧٢ساعتریپرفیوژن).همه حیوانات در طی ٤٨ ساعت یا ٧٢ ساعتپس از جراحی بوسیله شاخص نقص حرکتی (MDI)،مالون دی آلدئید(MDA)،ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC)و هیستوپاتولوژی ارزیابی شدند.
یافته ها: میانگین نمره MDI درگروه های IIوIIIاختلاف معنی داری ندارد (05/0p>). میانگین تعداد نورون های حرکتی سالم نخاع در گروه IIIبطور معنی داری کمتر از گروه IIبود(05/0>p). میانگین سطح پلاسمایی مالون دی آلدئید در گروه III نسبت به گروه II بیشتر بوده و این اختلاف معنی دار می باشد (05/0>p).میانگین سطح پلاسمایی TAC در گروه IIIبه طور معنی داری پایین تر از گروه IIبود (05/0>p).
نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهند که افزایش زمان ریپرفیوژن از 48 به ٧٢ ساعت ممکن است سبب افزایش فلج در اندام های عقبی موش صحرایی شود.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه دریافت: 1396/11/21 | پذیرش: 1397/5/3 | انتشار: 1397/12/26