دوره 11، شماره 4 - ( زمستان 1398 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 14-10 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار پژوهش، دکتری تخصصی فیزیولوژی پزشکی، مرکز تحقیقات فارماکولوژی گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد ،ایران ، ghorbania@mums.ac.ir
چکيده: (3488 مشاهده)
مقدمه: در دیابت سلول های بنیادی با شرایط نامساعد بافتی مواجهه هستند که برخی از آنها عبارتند از غلظت بالای گلوکز در خارج سلول، استرس اکسیداتیو و محرومیت از فاکتورهای رشد متعاقب ایسکمی. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر این شرایط بر سلولهای بنیادی است.
روش کار: سلولهای بنیادی از بافت چربی زیرجلدی موشهای صحرایی جدا گردید. برای شبیه سازی حالت هیپرگلیسمی، سلولها 24 ساعت در محیط کشت حاوی mM 50-25 گلوکز نگهداری شدند. برای ایجاد مدل ایسکمی، سلولها برای 12 الی 36 ساعت در محیط فاقد گلوکز و فاکتورهای رشد تیمار شدند. به منظور القای استرس اکسیداتیو،2H2O با غلظتµM 800-100 برای 24 ساعت افزایش گلوکز محیط از mM 25 به mM 50 اثری بر زندهمانی سلولهای بنیادی نداشت. درصد سلولهای زنده پس از به محیط سلول ها اضافه شد. زنده مانی سلول ها با آزمون تیازولیل بلو تترازولیوم تعیین گردید
12: یافته ها، 24 و 36 ساعت مجاورت با محیط فاقد گلوکز و فاکتورهای رشد کاهش یافت 05/0 > P غلظتهای µM 400 و µM 800 از 2H2O درصد سلولهای زنده را کاهش داد 05/0 > P. افزایش غلظت گلوکز محیط کشت سمیت سلولی ناشی از 2H2O را افزایش نداد.
نتیجه گیری: سلولهای بنیادی در کوتاه مدت به استرس اکسیداتیو و محرومیت از گلوکز و فاکتورهای رشد حساس تر از سمیت ناشی از گلوکز زیاد هستند. بنابراین، رادیکال های آزاد اکسیژن و اختلالات خون رسانی از علل اصلی آسیب سلول های بنیادی و لذا کاهش ترمیم بافتی در دیابت است.
روش کار: سلولهای بنیادی از بافت چربی زیرجلدی موشهای صحرایی جدا گردید. برای شبیه سازی حالت هیپرگلیسمی، سلولها 24 ساعت در محیط کشت حاوی mM 50-25 گلوکز نگهداری شدند. برای ایجاد مدل ایسکمی، سلولها برای 12 الی 36 ساعت در محیط فاقد گلوکز و فاکتورهای رشد تیمار شدند. به منظور القای استرس اکسیداتیو،2H2O با غلظتµM 800-100 برای 24 ساعت افزایش گلوکز محیط از mM 25 به mM 50 اثری بر زندهمانی سلولهای بنیادی نداشت. درصد سلولهای زنده پس از به محیط سلول ها اضافه شد. زنده مانی سلول ها با آزمون تیازولیل بلو تترازولیوم تعیین گردید
12: یافته ها، 24 و 36 ساعت مجاورت با محیط فاقد گلوکز و فاکتورهای رشد کاهش یافت 05/0 > P غلظتهای µM 400 و µM 800 از 2H2O درصد سلولهای زنده را کاهش داد 05/0 > P. افزایش غلظت گلوکز محیط کشت سمیت سلولی ناشی از 2H2O را افزایش نداد.
نتیجه گیری: سلولهای بنیادی در کوتاه مدت به استرس اکسیداتیو و محرومیت از گلوکز و فاکتورهای رشد حساس تر از سمیت ناشی از گلوکز زیاد هستند. بنابراین، رادیکال های آزاد اکسیژن و اختلالات خون رسانی از علل اصلی آسیب سلول های بنیادی و لذا کاهش ترمیم بافتی در دیابت است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1398/2/14 | پذیرش: 1398/6/10 | انتشار: 1399/1/25
دریافت: 1398/2/14 | پذیرش: 1398/6/10 | انتشار: 1399/1/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |