دوره 11، شماره 4 - ( زمستان 1398 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 35-28 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
2- دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران ، azamianakbar@yahoo.com
3- دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
2- دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران ، azamianakbar@yahoo.com
3- دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
چکيده: (3504 مشاهده)
مقدمه: بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با مقاومت به انسولین بالا به شدت در معرض ابتلا به کبد چرب غیر الکلی قرار دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید و ترکیبی بر سطوح سرمی آنزیمهای کبدی و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 میباشد.
روش کار: 54 زن مبتلا به دیابت نوع 2 سن 92/5 ± 07/55 سال، شاخص توده بدنی 09/4 ± 94/28 کیلوگرم بر متر مربع و هموگلوبین گلیکولیزه 82/0 ± 41/9 درصد( به صورت تصادفی و با تعداد مساوی در گروههای تمرین تناوبی شدید، تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند و به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه مداخله دریافت کردند. نمونه های خون 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از پروتکل پژوهش و پس از 12 ساعت حالت ناشتایی گرفته شد. آزمونهای آنالیز واریانس دو طرفه جهت مقایسه های بین گروهی و t زوجی جهت مقایسه های درون گروهی مورد استفاده قرار گرفت.
یافته ها: تفاوت معنی داری در هموگلوبین گلیکولیزه 009/0 = P، گلوکز 007/0 = P، انسولین 036/0 = P(، مقاومت به انسولین 008/0 = P و P = 0/005 AST بین گروه های پژوهش مشاهده شد. آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت معنیداری بین گروههای تمرین تناوبی شدید و ترکیبی با گروه کنترل در هموگلوبین گلیکولیزه به ترتیب، 001/0 = P و 010/0 = P، گلوکز به ترتیب، 001/0 = P و 002/0 = P، انسولین به ترتیب، 001/0 = P و 001/0 = Pمقاومت به انسولین به ترتیب، 001/0 = P و 001/0 = P( و AST به ترتیب، 006/0 = P و 006/0 = P وجود دارد. در هیچ یک شاخص ها تفاوت معنیداری بین گروه تمرین تناوبی شدید و ترکیبی مشاهده نشد 05/0 ≤ P.
نتیجه گیری: با توجه به تغییرات معنی دار آنزیم AST و مقاومت به انسولین، به نظر میرسد تمرین تناوبی شدید و تمرین ترکیبی به طور یکسان بر آنزیم AST و مقاومت به انسولین تأثیر مطلوبی دارند. بنابراین انجام هر دو نوع تمرین برای این بیماران توصیه میشود.
روش کار: 54 زن مبتلا به دیابت نوع 2 سن 92/5 ± 07/55 سال، شاخص توده بدنی 09/4 ± 94/28 کیلوگرم بر متر مربع و هموگلوبین گلیکولیزه 82/0 ± 41/9 درصد( به صورت تصادفی و با تعداد مساوی در گروههای تمرین تناوبی شدید، تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند و به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه مداخله دریافت کردند. نمونه های خون 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از پروتکل پژوهش و پس از 12 ساعت حالت ناشتایی گرفته شد. آزمونهای آنالیز واریانس دو طرفه جهت مقایسه های بین گروهی و t زوجی جهت مقایسه های درون گروهی مورد استفاده قرار گرفت.
یافته ها: تفاوت معنی داری در هموگلوبین گلیکولیزه 009/0 = P، گلوکز 007/0 = P، انسولین 036/0 = P(، مقاومت به انسولین 008/0 = P و P = 0/005 AST بین گروه های پژوهش مشاهده شد. آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت معنیداری بین گروههای تمرین تناوبی شدید و ترکیبی با گروه کنترل در هموگلوبین گلیکولیزه به ترتیب، 001/0 = P و 010/0 = P، گلوکز به ترتیب، 001/0 = P و 002/0 = P، انسولین به ترتیب، 001/0 = P و 001/0 = Pمقاومت به انسولین به ترتیب، 001/0 = P و 001/0 = P( و AST به ترتیب، 006/0 = P و 006/0 = P وجود دارد. در هیچ یک شاخص ها تفاوت معنیداری بین گروه تمرین تناوبی شدید و ترکیبی مشاهده نشد 05/0 ≤ P.
نتیجه گیری: با توجه به تغییرات معنی دار آنزیم AST و مقاومت به انسولین، به نظر میرسد تمرین تناوبی شدید و تمرین ترکیبی به طور یکسان بر آنزیم AST و مقاومت به انسولین تأثیر مطلوبی دارند. بنابراین انجام هر دو نوع تمرین برای این بیماران توصیه میشود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1398/1/24 | پذیرش: 1398/9/25 | انتشار: 1399/1/25
دریافت: 1398/1/24 | پذیرش: 1398/9/25 | انتشار: 1399/1/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |