دوره 12، شماره 1 - ( بهار 1399 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 8-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران ، m-parastesh@Araku.ac.ir
چکيده: (2903 مشاهده)
مقدمه: دیابت از طریق اختلال در هورمونهای جنسی میتواند موجب اختلالات نعوظ در مردان دیابتی نوع 2 شود، از طرفی تمرین مقاومتی بوسیله کاهش عوارض دیابت موجب بهبود این اختلال میشود. هدف این مطالعه، بررسی اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون، استرادیول و اختلالات نعوظی در مردان دیابتی نوع 2 بود.
روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه آماری این پژوهش را 24 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین وزن 3/5±1/77 کیلوگرم و شاخص توده بدن 3/3±13/26 کیلوگرم بـر مترمربـع تـشکیل دادند کـه بطورتصادفی به دو گروه دیابتی همراه با تمرین مقاومتی و دیابتی کنترل تقسیم شدند. گروه دیابتی همراه با تمرین مقاومتی 8 هفتـه تمـرین مقاومتی اجرا نمودنـد. سـطوح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون، استرادیول، اختلالات نعوظی و دیگر متغیرهای وابسته 48 ساعت قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از آنـالیز کواریـانس (ANCOVA) تحلیل شد (05/0=P).
یافته ها: تمرین مقاومتی در گروه دیابتی تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (010/0P=). همچنین تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار سـطوح سرمی استرادیول (040/0P=) و افزایش معنادار سـطوح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون (030/0P=) در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. تمرین مقاومتی همچنین موجب افزایش عملکرد نعوضی در حیطههای عملکرد نعوظی (019/0P=)، رضایت زناشویی (012/0P=) و مجموع امتیازات (002/0P=) در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.
نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافتههای ما به نظر میرسد که تمرین مقاومتی با کاهش سطح سرمی استرادیول و افزایش سطح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون موجب بهبود عملکرد نعوظی در بیماران دیابتی نوع 2 دارد.
روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه آماری این پژوهش را 24 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین وزن 3/5±1/77 کیلوگرم و شاخص توده بدن 3/3±13/26 کیلوگرم بـر مترمربـع تـشکیل دادند کـه بطورتصادفی به دو گروه دیابتی همراه با تمرین مقاومتی و دیابتی کنترل تقسیم شدند. گروه دیابتی همراه با تمرین مقاومتی 8 هفتـه تمـرین مقاومتی اجرا نمودنـد. سـطوح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون، استرادیول، اختلالات نعوظی و دیگر متغیرهای وابسته 48 ساعت قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از آنـالیز کواریـانس (ANCOVA) تحلیل شد (05/0=P).
یافته ها: تمرین مقاومتی در گروه دیابتی تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (010/0P=). همچنین تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار سـطوح سرمی استرادیول (040/0P=) و افزایش معنادار سـطوح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون (030/0P=) در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. تمرین مقاومتی همچنین موجب افزایش عملکرد نعوضی در حیطههای عملکرد نعوظی (019/0P=)، رضایت زناشویی (012/0P=) و مجموع امتیازات (002/0P=) در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.
نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافتههای ما به نظر میرسد که تمرین مقاومتی با کاهش سطح سرمی استرادیول و افزایش سطح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون موجب بهبود عملکرد نعوظی در بیماران دیابتی نوع 2 دارد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1398/8/25 | پذیرش: 1399/2/17 | انتشار: 1399/4/8
دریافت: 1398/8/25 | پذیرش: 1399/2/17 | انتشار: 1399/4/8
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |