مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: شاخص های التهابی پیشگویی کننده بیماری های قلبی-عروقی نسبت به پروفایل لیپیدی در تشخیص این بیماری‌ها از حساسیت بالایی برخوردار هستند. تعیین نوع شیوه تمرینی برای ارائه الگویی مناسب نقش مهمی در سلامت افراد جامعه خواهد داشت. هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه دو شیوه تمرینی تداومی و تناوبی هوازی بر شاخص های قلبی-عروقی جدید و سنتی در زنان بود. مواد و روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری آن را زنان 35 تا 45 سال شهرستان کاشان تشکیل دادند. از میان زنان داوطلب شرکت در تحقیق تعداد 20 نفر به عنوان نمونه به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه تمرین تناوبی (10 n=) و تمرین تداومی (10n=) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. از آزمودنی‌ها قبل از شروع برنامه های تمرینی و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در شرایط 14 ساعت ناشتایی خون گیری به عمل آمد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون های کلموگروف-اسمیرنوف، تی مستقل و وابسته برای بررسی تغییرات بین گروهی و درون گروهی در سطح معنی داری 05/0 از طریق نرم افزار SPSS.16 انجام گرفت. یافته ها: پس از 8 هفته، در دو گروه تمرین تناوبی و تداومی کاهش معناداری در میزان سرمیLow Density Lipoprotein (LDL), High Sensitive C-Reactive Protein (hs-CRP), Total Cholesterol (TC) روی داد و میزان High Density Lipoprotein (HDL) در هر دو گروه افزایش معناداری یافت. با این حال میزانTriglyceride (TG) و Lipoprotein Cholesterol(VLDL-C) Very Low Density در هر دو گروه پس از 8 هفته تمرین تغییر معناداری نکرد. نتیجه گیری: هر دو شیوه تمرینی تداومی و تناوبی هوازی با کاهش معنی دار عوامل خطرزای TC ، hs-CRP، LDL-C و افزایش معنی دار HDL-C همراه بود و تفاوت معنی داری بین دو شیوه تمرینی بر تغییرات شاخص های قلبی-عروقی سنتی و جدید وجود نداشت.