دوره 12، شماره 4 - ( زمستان 1399 )
جلد 12 شماره 4 صفحات 71-66 |
برگشت به فهرست نسخه ها
یاسمن بزرگ نیا1 
، مینا مرادی1 ، نگار ملکی زاده* 2
، مینا مرادی1 ، نگار ملکی زاده* 2
1- استادیار گروه ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
2- دانش آموخته دانشکده دندانپزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران ، negarmolkizade@yahoo.com
2- دانش آموخته دانشکده دندانپزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران ، negarmolkizade@yahoo.com
چکيده: (2130 مشاهده)
مقدمه: مال اکلوژن موجب مشکلات فیزیکی و روانی بیمار، پوسیدگی، ژنژیویت و غیره می‌شود. شاخص تعیین ریسک مالاکلوژن(Risk Of Malocclusion Assessment) نیاز به درمان ارتودنسی زودهنگام را تعیین می‌کند. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع مالاکلوژن نیازمند به درمان‌های ارتودنسی زودهنگام درکودکان 7 تا 11 سال در بجنورد در سال 1397 می‌باشد.
روش کار : تعداد 616 دانش‌آموز 7 تا 11 ساله(271 پسر و 345 دختر) در دوران دندانی مختلط در مدارس ابتدایی بجنورد که به صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شده بودند، توسط دو متخصص ارتودنسی معاینه شدند. براساس شاخص تعیین ریسک مالاکلوژن (Risk Of Malocclusion Assessment) افرادی که درجهی 1 یا 2 این شاخص بودند به عنوان دسته‌بندی عدم نیاز یا نیاز کم به درمان و افراد درجهی 3، 4 و 5، به عنوان دسته‌بندی نیازمند به درمان در نظر گرفته شدند. اطلاعات جمع‌آوری شده از طریق آزمون‌های Mann-Whitney ، Kruskal-Wallis ، chi-square و Fisher در نرم افزار SPSS ورژن 23، آنالیز شده و شیوع مالاکلوژن نیازمند به درمان ارتودنسی زودهنگام تعیین شد. در این مطالعه، 05/0P-value < به عنوان حد معناداری در نظر گرفته شد.
یافته ها:شیوع درجهی 1 و 2 شاخص تعیین ریسک مالاکلوژن 14 درصد اعلام شد. شیوع درجهی 3، 4و5 تعیین ریسک مالاکلوژن به ترتیب 7/77 درصد، 8 درصد و 3/0 درصد بود.
نتیجه‌گیری: نیاز به درمان در مطالعه‌ی حاضر2/86 درصد بیان شد. با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان نتیجه گرفت که ریسک ایجاد مالاکلوژن در کودکان در بجنورد بسیار بالاست و برنامه‌ریزی لازم برای انجام اقدامات پیشگیرانه در جهت کاهش مالاکلوژن در بجنورد ضروری به نظر می‌رسد.
روش کار : تعداد 616 دانش‌آموز 7 تا 11 ساله(271 پسر و 345 دختر) در دوران دندانی مختلط در مدارس ابتدایی بجنورد که به صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شده بودند، توسط دو متخصص ارتودنسی معاینه شدند. براساس شاخص تعیین ریسک مالاکلوژن (Risk Of Malocclusion Assessment) افرادی که درجهی 1 یا 2 این شاخص بودند به عنوان دسته‌بندی عدم نیاز یا نیاز کم به درمان و افراد درجهی 3، 4 و 5، به عنوان دسته‌بندی نیازمند به درمان در نظر گرفته شدند. اطلاعات جمع‌آوری شده از طریق آزمون‌های Mann-Whitney ، Kruskal-Wallis ، chi-square و Fisher در نرم افزار SPSS ورژن 23، آنالیز شده و شیوع مالاکلوژن نیازمند به درمان ارتودنسی زودهنگام تعیین شد. در این مطالعه، 05/0P-value < به عنوان حد معناداری در نظر گرفته شد.
یافته ها:شیوع درجهی 1 و 2 شاخص تعیین ریسک مالاکلوژن 14 درصد اعلام شد. شیوع درجهی 3، 4و5 تعیین ریسک مالاکلوژن به ترتیب 7/77 درصد، 8 درصد و 3/0 درصد بود.
نتیجه‌گیری: نیاز به درمان در مطالعه‌ی حاضر2/86 درصد بیان شد. با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان نتیجه گرفت که ریسک ایجاد مالاکلوژن در کودکان در بجنورد بسیار بالاست و برنامه‌ریزی لازم برای انجام اقدامات پیشگیرانه در جهت کاهش مالاکلوژن در بجنورد ضروری به نظر می‌رسد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1399/3/13 | پذیرش: 1399/7/15 | انتشار: 1399/12/10
دریافت: 1399/3/13 | پذیرش: 1399/7/15 | انتشار: 1399/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |