دوره 13، شماره 1 - ( بهار 1400 )                   جلد 13 شماره 1 صفحات 7-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.IAU.BOJNOURD.REC.1398.019


XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری تخصصی، گروه فیزیولوژی ورزش، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
2- دانشیار،گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ، moazami@um.ac.ir
3- استادیار، گروه فیزیولوژی ورزش، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
چکيده:   (2124 مشاهده)
مقدمه: بیماری مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری خودایمنی، التهابی و مزمن است که به صورت آسیب و تخریب میلین در جسم سفید مغز، نخاع و اعصاب بینایی بروز و باعث ایجاد مشکلات عملکردی در بیمار می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثرتمرینات ثبات مرکزی بر برخی شاخص های عملکردی درزنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود.
روش کار: نمونه آماری تحقیق را 24 نفر از زنان مبتلا به ام اس (25تا40سال) شهرستان بجنورد با سطح ناتوانی EDSS (2 تا 5) تشکیل دادند. بیماران به طور هدفمند و تصادفی به دو گروه تمرینات ثبات مرکزی (12نفر)و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 8 هفته، (3جلسه در هفته 30تا 40 دقیقه) تمرینات ثبات مرکزی را انجام دادند. در این دوران گروه کنترل هیچ گونه فعالیت بدنی منظمی نداشت. برای ارزیابی تعادل از آزمون تعادلی (TUG)،پرسشنامه شدت خستگی (FSS) و یک تکرار بیشینه 1RM)) برای ارزیابی خستگی و قدرت عضلانی در دو گروه، قبل و بعد از تمرینات استفاده شد. تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس در سطح معنی داری(05/0P<) با نرم افزار SPSS انجام گردید.
یافته‌ها: بنابر نتایج آزمون کواریانس، اجرای هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی با افزایش معنی دار تعادل(000/0P=)، قدرت عضلانی بالاتنه(00/0P=)، قدرت عضلانی پایین تنه (014/0P=) و با کاهش معنی دارخستگی(000/0P=) همراه بود.
نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، اجرای تمرینات ثبات مرکزی باعث بهبود شاخص های عملکردی مبتلایان به ام اس می گردد. بنابراین این تمرینات را به عنوان فعالیت ورزشی موثر دربازتوانی مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس می توان به کاربرد.
متن کامل [PDF 554 kb]   (951 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: علوم پایه
دریافت: 1399/4/23 | پذیرش: 1399/9/15 | انتشار: 1400/3/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.