دوره 13، شماره 2 - ( تابستان 1400 )
جلد 13 شماره 2 صفحات 110-103 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهین حمیدی1 
، فرح لطفی کاشانی* 2، قاسم آهی3 ، سید کاوه حجت4
، فرح لطفی کاشانی* 2، قاسم آهی3 ، سید کاوه حجت4
1- دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
2- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران ، lotfi.kashani@gmail.com
3- استادیار، گروه روانشناسی،دانشکده پزشکی واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
4- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران (مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران)
2- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران ، lotfi.kashani@gmail.com
3- استادیار، گروه روانشناسی،دانشکده پزشکی واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
4- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران (مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران)
چکيده: (2059 مشاهده)
مقدمه: اقدام به خودکشی به منزله عملی خود ویرانگر، به صورت آگاهانه و هدفمند در بین زنان در حال افزایش است این مطالعه به منظور بررسی مقایسه اثر بخشی دو رویکرد یکپارچه‌نگر مبتنی بر چهار عامل مشترک و رواندرمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر همجوشی شناختی زنان اقدام کننده به خودکشی انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضراز نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان اقدام کننده به خودکشی که در سال 1399 در بیمارستان‌های استان خراسان شمالی بستری بودند تشکیل دادند. نمونه این پژوهش شامل 16 نفر بود که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به طریق گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی (8 نفری) قرار گرفتند سپس یک گروه مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه دیگر رواندرمانی یکپارچه نگر را به مدت 8 جلسه دریافت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه همجوشی شناختی گیلاندرز وهمکاران (2010) بود. اطلاعات در سه مرحله، قبل از مداخله، در پایان مداخله و دو ماه بعد از اتمام مداخله جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از روش تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. تحلیل داده‌ها از طریق نرم افزار تحلیل آماری SPSS نسخه 26 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو روش درمانی بر همجوشی شناختی مؤثر بودند ولی بین دو روش درمانی (0.101 = eta، 0.230 > P، 1.578 = F)، تفاوت معنی داری وجود نداشت. همچنین در مؤلفه‌های همجوشی شناختی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری گزارش نشد.
نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی آموزش مبتنی بر رویکرد یکپارچه نگر و رواندرمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کاهش همجوشی شناختی در زنان اقدام کننده به خودکشی این دو روش درمان می‌توانند گزینه‌های مناسبی برای بهره گیری متخصصان سلامت روان فعال در این زمینه باشند.
روش کار: پژوهش حاضراز نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان اقدام کننده به خودکشی که در سال 1399 در بیمارستان‌های استان خراسان شمالی بستری بودند تشکیل دادند. نمونه این پژوهش شامل 16 نفر بود که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به طریق گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی (8 نفری) قرار گرفتند سپس یک گروه مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه دیگر رواندرمانی یکپارچه نگر را به مدت 8 جلسه دریافت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه همجوشی شناختی گیلاندرز وهمکاران (2010) بود. اطلاعات در سه مرحله، قبل از مداخله، در پایان مداخله و دو ماه بعد از اتمام مداخله جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از روش تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. تحلیل داده‌ها از طریق نرم افزار تحلیل آماری SPSS نسخه 26 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو روش درمانی بر همجوشی شناختی مؤثر بودند ولی بین دو روش درمانی (0.101 = eta، 0.230 > P، 1.578 = F)، تفاوت معنی داری وجود نداشت. همچنین در مؤلفه‌های همجوشی شناختی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری گزارش نشد.
نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی آموزش مبتنی بر رویکرد یکپارچه نگر و رواندرمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کاهش همجوشی شناختی در زنان اقدام کننده به خودکشی این دو روش درمان می‌توانند گزینه‌های مناسبی برای بهره گیری متخصصان سلامت روان فعال در این زمینه باشند.
واژه‌های کلیدی: رواندرمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش، رویکرد یکپارچه نگر، همجوشی شناختی، زنان، اقدام به خودکشی
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1399/11/25 | پذیرش: 1400/3/2 | انتشار: 1400/6/23
دریافت: 1399/11/25 | پذیرش: 1400/3/2 | انتشار: 1400/6/23
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |