دوره 13، شماره 3 - ( پاییز 1400 )                   جلد 13 شماره 3 صفحات 112-102 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دپارتمان فیزیک پزشکی، دانشکده پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
2- گروه علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
3- دانشکده علوم پزشکی ، دانشگاه آبردین ، ابردین ، انگلستان ، mph586@gmail.com
چکيده:   (1429 مشاهده)
مقدمه: فولیکولوژنزیس فرایندی است که  هرگونه اختلال در آن منجر به بیماری های تخمدانی می شود. درمان های آن شامل جراحی, انواع داروها و لیزر به صورت مکمل می باشد. بنابراین این مطالعه به بررسی اثر تحریک زیستی لیزر کم توان (توان < 250میلی وات) بر فرایند فولیکولوژنزیس در بافت تخمدان کوش صحرایی به صورت مستقل در دو طول موج 630 و 810 نانومتر پرداخته است.
روش کار: 28 رت ماده از نژاد ویستار با وزن بین 150 تا 250 گرم در سن 9 هفته به چهار گروه  کنترل (CT) ، دارو (D) ، لیزر قرمز (RL) ،  لیزر مادون قرمز نزدیک (NIRL) تقسیم شدند. برای این کار از دو لیزر دایود با شدت  mw/cm2 33±2 برای RL و شدت mw/cm2 212±2 برای NIRL استفاده شد. در دو روز اول سیکل استروس گروه های لیزر تحت تابش (j/cm2 5) قرار گرفتند. موش‌های گروه D کلومیفن (1 میکروگرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. پس از انجام آزمایش‌ها، موش‌ها بیهوش و قربانی شدند و بافت تخمدان آنها برداشته شد.
یافته‌ها: تعداد انواع فولیکول‌ها و سطح هورمون‌های مؤثر مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده تغییر در تعداد انواع فولیکول ها و هورمون ها در مقایسه با گروه های D و CT بود. این تغییر در گروه NIRL در مقایسه با سایر گروه ها معنی دار بود، در حالی که در گروه RL معنی دار نبود. این نتایج در گروه D کمتر از گروه لیزر بود و تنها در مقایسه با گروه CT معنی دار بود.
نتیجه گیری: لیزر کم توان درمانی در طول موج 810 نانومتر می تواند به طور مستقل فعالیت بافت تخمدان را در تولید انواع فولیکول ها افزایش دهد. بنابراین، این مطالعه توانست لیزر 810 نانومتر را به عنوان درمانی مستقل و جدید در تنبلی تخمدان معرفی کند که می تواند در مطالعات بعدی مورد استفاده قرار گیرد.
متن کامل [PDF 631 kb]   (620 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: علوم پایه
دریافت: 1399/12/9 | پذیرش: 1400/6/2 | انتشار: 1400/9/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.