دوره 14، شماره 4 - ( زمستان 1401 )
جلد 14 شماره 4 صفحات 54-47 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.GOUMS.REC.1400.023
Clinical trials code: IRCT20221020056250N1
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alinaghimaddah S M, Akbari M R, Tabrizi K K, Ownagh V, Hatami S E. Comparison of the Effects of Midazolam, Propofol, and Dexmede-tomidine on Hemodynamics Variation in Patients Undergoing Cataract Surgery under Local Anesthesia at 5th Azar Hospital in Gorgan in 2021-2022. North Khorasan University of Medical Sciences 2023; 14 (4) :47-54
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2696-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2696-fa.html
علینقی مداح سیده ماهرخ، اکبری محمدرضا، کاظم نژاد تبریزی کاظم، اونق وحید، حاتمی سید اسماعیل. مقایسه تأثیر سه داروی میدازولام، پروپوفول و دکسمدتومیدین بر میزان تغییرات همودینامیک در بیماران جراحی کاتاراکت با بی‌حسی موضعی در مرکز آموزشی درمانی 5 آذر گرگان سال 1400-1401. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1401; 14 (4) :47-54
سیده ماهرخ علینقی مداح*1 
، محمدرضا اکبری2 ، کاظم کاظم نژاد تبریزی3 ، وحید اونق4 ، سید اسماعیل حاتمی5
، محمدرضا اکبری2 ، کاظم کاظم نژاد تبریزی3 ، وحید اونق4 ، سید اسماعیل حاتمی5
1- استادیار بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، گروه بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، دانشکده پزشکی، مرکز آموزشی درمانی 5 آذر، مرکز آموزشی درمانی شهید صیاد شیرازی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران ، alinaghi@yahoo.com
2- متخصص بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، گروه بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
3- دانشیار، گروه بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
4- متخصص چشم‌پزشکی، گروه چشم‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
5- کارشناس ارشد اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات بیماری‌های منتقله به‌وسیله ناقلین، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
2- متخصص بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، گروه بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
3- دانشیار، گروه بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
4- متخصص چشم‌پزشکی، گروه چشم‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
5- کارشناس ارشد اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات بیماری‌های منتقله به‌وسیله ناقلین، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
چکيده: (1430 مشاهده)
مقدمه: جراحی کاتاراکت بیشتر در افراد مسن انجام می‌شود و انتخاب داروی بیهوشی در این افراد اهمیت ویژه‌ای دارد. در حال حاضر چندین روش آرام‌بخشی با میزان موفقیت و عوارض جانبی متفاوتی وجود دارد. در این مطالعه آثار میدازولام، پروپوفول و دکسمدتومیدین برای آرام‌بخشی طی جراحی کاتاراکت تحت بی‌حسی موضعی بررسی شد.
روش کار: در این مطالعه 90 بیمار که کاندید جراحی کاتاراکت بودند، براساس بیهوشی کلاس 2 و 3 (براساس معیارهای ASA) وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفی دوسوکور، به سه گروه تخصیص یافتند. گروه اول میدازولام، گروه دوم پروپوفول و گروه سوم دکسمدتومدین دریافت کردند. حین عمل و ریکاوری، مقادیر فشارخون، اشباع اکسیژن خون شریانی، ضربان قلب و بروز عوارض ثبت شد. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین سطح اشباع اکسیژن خون شریانی (SPO2) در سه گروه از بیماران بررسی شده در اتاق عمل تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0<P)، ولی در ریکاوری SPO2 در گروه پروپوفول تغییر کمتری نسبت به دو داروی دیگر داشت (05/0>P). اندازه‌گیری فشارخون دیاستولیک در سه گروه از بیماران حین عمل تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0<P)، ولی در مرحله ریکاوری، در گروه دریافت‌کننده دکسمدتومیدین تفاوت معنی‌داری دیده شد (05/0>P). تغییرات ضربان قلب در سه گروه از بیماران هنگام عمل و ریکاوری تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0<P).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد در بیماران با فشارخون بالا و بیماران دارای تپش قلب، دکسمدتومیدین گزینه بهتری برای آرام‌بخشی بیماران است.
روش کار: در این مطالعه 90 بیمار که کاندید جراحی کاتاراکت بودند، براساس بیهوشی کلاس 2 و 3 (براساس معیارهای ASA) وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفی دوسوکور، به سه گروه تخصیص یافتند. گروه اول میدازولام، گروه دوم پروپوفول و گروه سوم دکسمدتومدین دریافت کردند. حین عمل و ریکاوری، مقادیر فشارخون، اشباع اکسیژن خون شریانی، ضربان قلب و بروز عوارض ثبت شد. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین سطح اشباع اکسیژن خون شریانی (SPO2) در سه گروه از بیماران بررسی شده در اتاق عمل تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0<P)، ولی در ریکاوری SPO2 در گروه پروپوفول تغییر کمتری نسبت به دو داروی دیگر داشت (05/0>P). اندازه‌گیری فشارخون دیاستولیک در سه گروه از بیماران حین عمل تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0<P)، ولی در مرحله ریکاوری، در گروه دریافت‌کننده دکسمدتومیدین تفاوت معنی‌داری دیده شد (05/0>P). تغییرات ضربان قلب در سه گروه از بیماران هنگام عمل و ریکاوری تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0<P).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد در بیماران با فشارخون بالا و بیماران دارای تپش قلب، دکسمدتومیدین گزینه بهتری برای آرام‌بخشی بیماران است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
بالینی
دریافت: 1401/2/10 | پذیرش: 1401/8/17 | انتشار: 1401/12/7
دریافت: 1401/2/10 | پذیرش: 1401/8/17 | انتشار: 1401/12/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
