مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: پرستاران به عنوان عضو اصلی تیم مراقبتی- درمانی نقش مهمی در بهبود و ارتقای سلامت جامعه ایفا می کنند. و بنا به مقتضای حرفه ای همواره در معرض عوامل تنش زای گوناگون محیط کار قرار می گیرند تنش شغلی بر سلامتی جسمی و روانی پرستاران و کیفیت کار آنان تاثیر می گذارد. این پژوهش با هدف تعیین میزان فشار شغلی در پرستاران شاغل بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال 1387 انجام شد مواد و روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی - مقطعی است که بر روی 154پرستار شاغل در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشتمل بر سه بخش مشخصات فردی – شغلی و فشار شغلی بود که جهت تعیین اهداف مطالعه، تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS15 و بر حسب تناسب از روشهای آمار توصیفی، آزمون کای دو، آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: این مطالعه نشان داد که از میان افراد مورد بررسی 96 نفر (62%) درصد افراد فشار شغلی به میزان کم، 45 نفر (30%) فشار شغلی به میزان متوسط و 13نفر (8%) فشار شغلی زیاد را تجربه کرده اند. میانگین فشار شغلی در بین افراد مجرد و متاهل همچنین در بین افراد شاغل در بخشهای مختلف کاری تفاوت معناداری داشت( 03/0p=). نتیجه گیری: نتایح این مطالعه نشان داد که اکثر افراد مورد مطالعه فشار شغلی کمی را تجربه کرده اند و افراد متأهل فشار شغلی بیشتری نسبت به افراد مجرد متحمل می شوند. همچنین افراد شاغل در بخش های ICU و روان بالاترین میانیگن فشار شغلی را در بین افراد شاغل در سایر بخشها داشتند با توجه به یافته های این مطالعه مدیران پرستاری و مسئولین می توانند تدابیری بیندیشند که باعث کاهش تنش در پرستاران، افزایش کیفیت مراقبت از بیماران و در نهایت ارتقاء سطح سلامت جامعه گردد.