مجله دانشگاه علوم پزشکی

زمینه و هدف: هیپربیلی‌روبینمی یک مشکل شایع در بین نوزادان است. پیشگیری از بروز زردی شدید مطمئن تر از درمانهای رایج نظیر فتوتراپی یا تعویض خون می باشد. در بعضی از مطالعات حیوانی و انسانی ارتباط میزان روی و شدت زردی مطرح شده است. در این مطالعه به بررسی تأثیر خوراکی روی بر بیلی روبین نوزادان زیر 1800 گرم طی هفته اول ‌پرداختیم.

مواد و روش کار: تحقیق حاضر به صورت یک مطالعه کارآزمایی بالینی در نوزادان بیمارستان بنت الهدی بجنورد انجام گرفت. نوزادان زیر 1800 گرم که سن 24±6 ساعت داشته باشند وارد مطالعه ‌شدند و به 2 گروه مداخله (دریافت سولفات روی) و گروه کنترل تقسیم ‌شدند. بررسی بیلیروبین سرمی روزهای 3 و 7 صورت گرفته و متوسط زمان فتوترابی با هم مقایسه شدند. اطلاعات مربوط به متغیرهای کیفی و کمی گروهها بر اساس تست کای دو و  تی مستقل با نرم افزار SPSS 15 آنالیز شدند.

یافته ها: از 66 نوزاد مورد بررسی 32 نفر در گروه مورد و 34 نفر در گروه پلاسبو قرار گرفتند. میانگین بیلی‌روبین روز سوم در گروه a و b به ترتیب 2±7/7 و 2±7/8 (053/0=p) و روز هفتم 2±0/6 و 2±6/7 (012/0=p) اختلاف معنی‌داری بین دو گروه نشان داد. گروه دریافت کننده پلاسبو نسبت به زینک سولفات بیشتر نیازمند دریافت فتوتراپی بوده است (84 و 108 ساعت).  

نتیجه گیری: در این مطالعه، تجویز سولفات روی خوراکی به میزان 10 میلی‌گرم روزانه باعث کاهش بیلی‌روبین سرمی در نوزادان نارس شد. در این مطالعه نیاز به فتوتراپی درگروه مورد کمتر از گروه پلاسبو ‌بود. با مصرف روی هیچ گونه اثر سوء کوتاه مدت در نوزادان گزارش نگردید.

واژه های کلیدی: نوزاد، بیلی‌روبین، سولفات روی، فتوتراپی