مقدمه: بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ با مقاومت به انسولین بالا به شدت در معرض ابتلا به کبد چرب غیر الکلی قرار دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ۸ هفته تمرین تناوبی شدید و ترکیبی بر سطوح سرمی آنزیمهای کبدی و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ میباشد.
روش کار: ۵۴ زن مبتلا به دیابت نوع ۲ سن ۹۲/۵ ± ۰۷/۵۵ سال، شاخص توده بدنی ۰۹/۴ ± ۹۴/۲۸ کیلوگرم بر متر مربع و هموگلوبین گلیکولیزه ۸۲/۰ ± ۴۱/۹ درصد( به صورت تصادفی و با تعداد مساوی در گروههای تمرین تناوبی شدید، تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند و به مدت ۸ هفته هر هفته ۳ جلسه مداخله دریافت کردند. نمونه های خون ۲۴ ساعت قبل و ۴۸ ساعت پس از پروتکل پژوهش و پس از ۱۲ ساعت حالت ناشتایی گرفته شد. آزمونهای آنالیز واریانس دو طرفه جهت مقایسه های بین گروهی و t زوجی جهت مقایسه های درون گروهی مورد استفاده قرار گرفت.
یافته ها: تفاوت معنی داری در هموگلوبین گلیکولیزه ۰۰۹/۰ = P، گلوکز ۰۰۷/۰ = P، انسولین ۰۳۶/۰ = P(، مقاومت به انسولین ۰۰۸/۰ = P و P = ۰/۰۰۵ AST بین گروه های پژوهش مشاهده شد. آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت معنیداری بین گروههای تمرین تناوبی شدید و ترکیبی با گروه کنترل در هموگلوبین گلیکولیزه به ترتیب، ۰۰۱/۰ = P و ۰۱۰/۰ = P، گلوکز به ترتیب، ۰۰۱/۰ = P و ۰۰۲/۰ = P، انسولین به ترتیب، ۰۰۱/۰ = P و ۰۰۱/۰ = Pمقاومت به انسولین به ترتیب، ۰۰۱/۰ = P و ۰۰۱/۰ = P( و AST به ترتیب، ۰۰۶/۰ = P و ۰۰۶/۰ = P وجود دارد. در هیچ یک شاخص ها تفاوت معنیداری بین گروه تمرین تناوبی شدید و ترکیبی مشاهده نشد ۰۵/۰ ≤ P.
نتیجه گیری: با توجه به تغییرات معنی دار آنزیم AST و مقاومت به انسولین، به نظر میرسد تمرین تناوبی شدید و تمرین ترکیبی به طور یکسان بر آنزیم AST و مقاومت به انسولین تأثیر مطلوبی دارند. بنابراین انجام هر دو نوع تمرین برای این بیماران توصیه میشود.
