پویا فرخ نژاد افشار، فاطمه بهرام نژاد، مهشید فروغان، مهدی اجری خامسلو، وحید راشدی،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( تابستان ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: امروزه با سالخوردگی جمعیت، سالمندان با مسائل اجتماعی مختلفی رو به رو شدهاند. آسایش و سلامت اجتماعی سالمندان در این بین از مقوله های مهم و مغفول بوده است که با کیفیت زندگی آنان ارتباط نزدیکی دارد. تاکنون مقیاس آسایش اجتماعی در جامعه سالمندان مورد روایی و پایایی قرار نگرفته است، لذا هدف این مطالعه بررسی روایی و پایایی مقیاس آسایش اجتماعی در سالمندان ایرانی در سال ۱۳۹۵ است.
روش کار: این مطالعه، یک مطالعه هنجاریابی است. شرکت کنندگان، ۵۵۰ نفر سالمند مقیم شهر تهران که از مراکز و خانه های بهداشت به طور تصادفی انتخاب گردیدند. این مطالعه بر روی مقیاس آسایش اجتماعی Social Well-being Scale انجام شد. برای بررسی داده ها از آمارهای توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی اکتشافی و آلفا کرونباخ با استفاده از نرم افزار ۲۲SPSS V. استفاده شد.
یافته ها: شرکت کنندگان شامل ۹/۵۸ درصد مرد و ۱/۴۱ درصد زن بودند. میانگین سنی ۶۷/۶ ± ۰۹/۶۶ بود. آلفا کرونباخ ۹۴/۰ بود.
روایی سازه با روش تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که مقیاس از پنج جزء انسجام اجتماعی، پذیرش اجتماعی، مشارکت اجتماعی، شکوفایی اجتماعی و انطباق اجتماعی تشکیل شده است.
نتیجه گیری: مقیاس آسایش اجتماعی از پایایی و روایی مناسبی در سالمندان ایرانی برخوردار است. بنابراین میتواند برای ارزیابی آسایش و سلامت اجتماعی سالمندان ایرانی مورد استفاده قرار بگیرد
