مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: الیگوهیدرآمنیوس، حجم مایع آمنیوتیک کمتر از حد انتظار برای سن حاملگی است.که در صورت شدت، می‌تواند منجر به مرگ و میر و بیماریزایی جنین شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر مایع درمانی خوراکی و تزریقی هیپوتونیک بر روی مادران باردار بر روی شاخص مایع آمنیوتیک می‌باشد‌. مواد و روش کار: این مطالعه ‌بصورت کارآزمایی بالینی، بین سال های ۸۸-۸۷ در شهر بابل بر روی ۶۰ زن حامله در ۳۸-۳۵ هفته حاملگی انجام گردید. زنان باردار به طور تصادفی با شاخص مایع آمنیوتیک ۱۰-۵ سانتی‌متر، کیسه‌ آب سالم و جنین بدون آنومالی در سونوگرافی، در سه گروه وارد مطالعه شدند. گروه اول، کنترل بوده و درمانی دریافت نکردند. گروه دوم، مایع خوراکی (آب) به صورت h ۲/ L ۲ و گروه سوم، مایع تزریقی ایزوتونیک (رینگر) به صورت h ۲/ L ۲ دریافت کردند .قبل و یک ساعت بعد از درمان با سونوگرافی شاخص مایع آمنیوتیک مشخص گردید. داده ها با نرم افزار آماری SPSS۱۶و با استفاده از آزمون های مجذور کای، آنالیز واریانس، آزمون داده های تکراری، وآزمون تی زوجی محاسبه گردید. یافته‌ها: در گروه کنترل تفاوت میانگین شاخص مایع آمنیوتیک در سنجش اول و در سنجش دوم ۷۴/۱±۳۹/۰ سانتی‌متر (۳۳/۰p=)، در گروه دوم، تفاوت میانگین شاخص مایع آمنیوتیک قبل از درمان و پس از درمان ۸۲/۱±۳۲/۱- سانتی‌متر (۰۰۴/۰p=) و در گروه سوم تفاوت میانگین شاخص مایع آمنیوتیک قبل از درمان و پس از درمان ۸۵/۱±۸۵/۱- سانتی‌متر بود (۰۰۱/۰p=). که روند تغییرات در شاخص مایع آمنیوتیک معنی دار بوده است (۰۰۱/۰p=). نتیجه‌گیری: نتایج این بررسی نشان داد که مایع درمانی مادر به صورت خوراکی و تزریقی روش مناسبی جهت افزایش کوتاه مدت میزان شاخص مایع آمنیوتیک می‌باشد واین افزایش در گروهی که مایع درمانی تزریقی گردیدند، بیشتر است

چکیده زمینه و هدف: هموسیستئین بالای خون به عنوان عامل خطر جدا شدن زودرس جفت مطرح می باشد. هدف این بررسی نقش هموسیستئینِ سرم درجدا شدن زودرس جفت می باشد. مواد و روش کار: این مطالعه مورد -شاهدی در۱۲۰ زن باردار (۶۰ نفر در گروه مورد و ۶۰ نفر در گروه شاهد) مراجعه کننده به بیمارستان آیت الله روحانی بابل جهت زایمان انجام گرفته است. گروه مورد زنان با تشخیص بالینی جداشدن زودرس جفت و گروه شاهد زنان بدون مشکل طبی بوده اند. نمونه سرمی هموسیستئین خون ناشتا در آزمایشگاه واحد اندازه گیری شد. اطلاعات بدست آمده پس از جمع آوری مورد آنالیز آماری قرار گرفت. یافته ها: سن مادران و تعداد زایمان در دو گروه تفاوت آماری نداشته است. میانگین هموسیستئین سرم در مادران گروه مورد ۵۵/۱± ۷۶/۱۰ میکرومول و در مادران گروه شاهد ۶۵/۱± ۴۸/۸ میکرومول بود .از لحاظ آماری اختلاف معناداری میان هموسیستئین سرم در مادران دو گروه مشاهده شد (۰۰۱/۰>p). میانگین هموسیستئین سرم افراد با سابقه سقط جنین و دیابت حاملگی نیز از نظر آماری ارتباط معناداری داشته اند. نتیجه گیری: میانگین هموسیستئین سرم در گروه کندگی زودرس جفت بالاتر بوده و نقش هیپر هموسیستئینمی را به عنوان عامل خطر نشان می دهد.