مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و اهداف: رنگ‌های مصنوعی به طور گسترده در صنایع مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند. تخلیه فاضلاب‌های رنگی به دلیل سمیت بالای این فاضلاب‌ها و تجمع احتمالی در محیط زیست مشکلات زیست محیطی جدی را پدید می‌آورد. مطالعه حاضر بر روی حذف رنگ آنیونی اسید قرمز ۱۸ (AR۱۸) (Acid Red ۱۸)از محیط‌های آبی توسط نانوتیوب‌های کربنی چند دیواره اکسید شده (o-MWCNT) ) (oxidized multiwall carbon nanotubes) به عنوان یک نوع جاذب متمرکز شده است. مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی تأثیر متغیرهای مختلفی مانند زمان تماس، pH محلول، مقدار ماده جاذب، غلظت اولیه رنگ بررسی شد. غلظت باقی‌مانده رنگ با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر UV/Vis در طول موج ۵۰۶ نانومتر قرائت شد. داده‌های جذب با استفاده از ایزوترم های لانگمویر، فروندلیچ و تمکین تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که با افزایش زمان تماس و مقدار ماده جاذب راندمان حذف رنگ افزایش یافت اما با افزایش pH محلول و غلظت اولیه رنگ راندمان حذف کاهش پیدا کرد. جذب رنگ اسید قرمز ۱۸ (AR۱۸) از ایزوترم لانگمویر (۹۹۵/۰=R۲) تبعیت می‌کند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد نانوتیوب کربنی چند دیواره اکسید شده می‌تواند به عنوان یک جاذب موثر برای حذف رنگ‌ها مورد استفاده قرار گیرد.

چکیده زمینه و هدف: نیکل یکی از آلاینده‌های مهم ناشی از صنایع مختلف مانند آبکاری و باطری سازی می‌باشد که حضور آن در محیط زیست مخاطره انگیز است. مطالعه حاضر بر روی حذف نیکل با استفاده از روش اکسیداسیون پیشرفته در حضور نانو ذرات زیرکونیا، سیلیکا و پر اکسید هیدروژن از محلول‌های مایی متمرکز می‌باشد. مواد و روش کار: پس از ساخت پایلوت، کارایی فرایندهای UV/H۲O۲/ZrO۲ و UV/H۲O۲/SiO۲ در حذف نیکل مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهایی مانند زمان تابش، pH، غلظت نیکل، دوزاژ پر اکسید هیدروژن و مقدار نانو ذرات مورد بررسی قرار گرفت. پس از تعیین شرایط بهینه راندمان حذف نیکل از فاضلاب واقعی نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: با افزایش زمان تماس و مقدار نانو ذرات راندمان فرایندها افزایش یافت. افزودن پر اکسید هیدروژن تا مقدار ml ۶/۰ راندمان فرایندهای UV/H۲O۲/ZrO۲ و UV/H۲O۲/SiO۲ در حذف نیکل را به ترتیب ۲/۷۲ درصد و ۸/۹۰ درصد بهبود بخشید و مقادیر مازاد بر ml ۶/۰ راندمان فرایندهای مذکور را به ترتیب ۴۱ درصد و ۵۵ درصد کاهش داد. مقدار pH بهینه برای هر دو فرایند ۸ تعیین شد. بیشترین میزان راندمان حذف نیکل از فاضلاب واقعی توسط فرایندهای UV/H۲O۲/ZrO۲ و UV/H۲O۲/SiO۲، به ترتیب ۶/۶۰ درصد و ۶۹ درصد بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که از فرایندهای UV/H۲O۲/ZrO۲ و UV/H۲O۲/SiO۲ به طور موثری در حذف نیکل از محیط‌های آبی می‌توان استفاده نمود.

زمینه و اهداف: سولفات به عنوان یک آلاینده شیمیائی مطرح در آب، در غلظت‌های زیاد می تواند اثرات بهداشتی نامطلوبی نظیر اسهال، بو و مزه را ایجاد نماید. در فاضلاب‌های صنعتی، سولفات می تواند اثر مداخله گری نامطلوبی را در فرآیندهای تصفیه‌ای نظیر سیستم‌های بی هوازی داشته باشد. همچنین سولفات عامل اصلی خوردگی لوله‌ها و تأسیسات آب و فاضلاب است. در این تحقیق، فرآیند الکتروکواگولاسیون به عنوان یک فرآیند دوست دار محیط زیست و با کارائی بالا جهت حذف سولفات از محیط‌های آبی استفاده شده است. مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی، از فرآیند الکتروکواگولاسیون جهت حذف سولفات از فاضلاب سنتتیک استفاده گردید. تأثیر متغیرهای مختلفی مانند زمان تماس، اثر pH محلول، غلظت اولیه سولفات، دانسیته جریان و ارزیابی اقتصادی با توجه به هزینه انرژی در ایران و کشورهای اتحادیه اروپا مورد ارزیابی قرار گرفت. از روش توربیدیمتری و نمونه برداری ترکیبی جهت تعیین میزان سولفات استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که با افزایش زمان تماس، pH اولیه محیط ، دانسیته جریان اعمالی و راندمان سیستم افزایش می‌یابد. اما در مقادیر زیاد غلظت یون‌های سولفات در فاز آبی، کاهش راندمان فرآیند الکتروکواگولاسیون مشاهده می گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که فرآیند الکتروکواگولاسیون می‌تواند با کارائی بالا جهت حذف سولفات از محیط‌های آبی مورد استفاده قرار گیرد.