شهریار خسروی، اکرم آزاد، مسلم چراغی فرد، لاله لاجوردی، قربان تقی زاده،
دوره ۱۵، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: بیماری مولتیپل‌اسکلروزیس یکی از علل شایع ناتوانی در بیماری‌های نورولوژیک، به‌ویژه در گروه سنی ۲۰ تا ۴۰ سال است. عوامل متعددی ممکن است بر کیفیت زندگی این بیماران تأثیر بسزایی بگذارد؛ بنابراین، هدف این مطالعه بررسی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی مبتلایان به مولتیپل‌اسکلروزیس، ازجمله اطلاعات دموگرافیک (سن، جنس، شغل، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات، مدت ابتلا و نوع بیماری) و همچنین، عوامل ناشی از بیماری (شدت افسردگی، سطح ناتوانی، شدت درد و سطح شناخت) بود.
روش کار: این مطالعه به‌صورت غیرتجربی و مقطعی درباره ۸۲ فرد مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس (۵۳ نفر از نوع عود-بهبود و ۲۹ نفر از نوع پیش‌رونده ثانویه) به‌صورت غیرتصادفی ساده، در گروه سنی ۲۵ تا ۶۰ سال انجام شد. در این مطالعه، برای بررسی ارتباط بین متغیرها و همچنین، عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی، به‌ترتیب، از آزمون‌های هم‌بستگی پیرسون یا اسپیرمن و رگرسیون چندگانه با در نظر گرفتن سطح آلفای ۰۵/۰ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که تمام عوامل فوق (اطلاعات دموگرافیک و عوامل ناشی از بیماری) با وضعیت فیزیکی و نیز وضعیت روان‌شناختی کیفیت زندگی به‌ترتیب، با ضریب ۸۹/۰ و ۸۵/۰ هم‌بستگی بالایی دارند. همچنین، دو عامل شدت افسردگی و سطح ناتوانی به‌ترتیب، با ضریب استاندارد بتای ۴۸/۰- و ۳۵/۰- عوامل مهم مؤثر بر تعیین وضعیت فیزیکی کیفیت زندگی افراد مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس بودند. یگانه عامل مؤثر بر وضعیت روان‌شناختی کیفیت زندگی آنان شدت افسردگی (با ضریب استاندارد بتای ۶۷/۰-) بود.
نتیجه‌گیری: شدت افسردگی عامل بسیار مهم و مؤثر در هر دو بعد روان‌شناختی و فیزیکی کیفیت زندگی افراد مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس است و مداخلات برای بهبود افسردگی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی در هر دو بعد کمک بسزایی کند.
