جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای معرفتی

پریسا ابراهیم نیا، فرید ابوالحسنی، مریم شیاسی، نرگس معرفتی، عظیم هدایت پور،
دوره ۸، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۳۹۵ )
چکیده

زمینه و هدف: سکته مغزی دومین علت مرگ و میر در سراسر جهان است و یکی از علل اصلی معلولیت­های دراز مدت به شمار می­رود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثرات حفاظتی پروژسترون و ملاتونین بر عوارض ایسکمی مغزی صورت گرفته است.

مواد و روش­کار: در این مطالعه تجربی، ۶۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار تهیه شد. شریان های کاروتید مشترک به مدت ۲۰ دقیقه بسته شدند. سپس حیوانات تحت درمان با mg/kg ۸ پروژسترون و mg/kg ۱۰ ملاتونین قرار گرفتند. ۲ هفته پس از جراحی تست موریس واتر انجام شد. سپس حیوانات کشته شده و بررسی های بافت شناسی انجام شد.

یافته­ها: نتایج نشان داد که پروژسترون و ملاتونین باعث افزایش تعداد سلول های هرمی و بهبود حافظه فضایی نسبت به گروه های ایسکمی و حلال شدند (۰۵/۰p<) ولی تفاوت آماری معنی داری بین گروه های درمانی مشاهده نشد.

نتیجه گیری: به نظر می رسد که استفاده از پروژسترون و ملاتونین می تواند تأثیرات مثبتی در بهبود حافظه فضایی و عملکرد های رفتاری پس از سکته مغزی داشته باشد.


احد شفیعی بافتی، امیرحسین حقیقی، مجید اسدی شکاری، رویا عسکری، حمید معرفتی،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۲ )
چکیده

مقدمه: متامفتامین، نوعی داروی محرک است که مصرف آن سبب اختلال حافظه و یادگیری می‌شود. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر ۸ هفته تمرین تناوبی بر بیان ژن پروتئین پیش‌ساز آمیلوئید (APP) بافت هیپوکامپ و آزمون میدان باز موش‌های صحرایی وابسته به متامفتامین بود.
روش کار: در این پژوهش تجربی-آزمایشگاهی، ۳۲ موش صحرایی به ۴ گروه مساوی، سالین، متامفتامین اولیه (METH-۱)، متامفتامین+تمرین (METH+MIT) و متامفتامین ثانویه (METH-۲) تقسیم شدند. متامفتامین به‌مقدار ۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به‌مدت ۲۱ روز تزریق شد. برنامه تمرین (۵ جلسه در هفته) شامل دویدن تناوبی (۴ ست ۴ دقیقه‌ای با شدت متوسط و ۲ دقیقه استرحت فعال بین ست‌ها) روی تردمیل بود. در پایان دوره تزریق و تمرین، برای ارزیابی تغییرات بیان ژنی، بافت هیپوکامپ رت‌ها استخراج شد. همچنین، آزمون رفتاری میدان باز انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آنووای یک‌طرفه در سطح معناداری ۰۵/۰P، تحلیل شدند.
یافته‌ها: متامفتامین باعث افزایش معنادار بیان ژن APP در گروه‌های متامفتامین اولیه و ثانویه، نسبت به گروه سالین شد (۰۰۷/۰P) (۰۰۵/۰P). مسافت کل و سرعت حرکت موش‌ها در گروه‌های متامفتامین اولیه و ثانویه، نسبت به سالین کاهش معناداری داشت (به‌ترتیب، ۰۰۴/۰P و ۰۲۶/۰P). MIT منجر به کاهش معنادار APP نسبت به گروه‌های متامفتامین اولیه و ثانویه شد (به‌ترتیب، ۰۴۱/۰P و ۰۲۸/۰P). سرعت حرکت در گروه متامفتامین+تمرین، نسبت به گروه متامفتامین اولیه افزایش معناداری داشت (۰۰۸/۰P).
نتیجه‌گیری: متامفتامین باعث کاهش عملکرد شناختی (یادگیری و حافظه) شده است. با توجه به نتایج، انجام تمرینات تناوبی با شدت متوسط، احتمالاً عملکرد شناختی را بهبود داده است. اگرچه، تحقیقات بیشتری برای دست‌یافتن به نتایج قطعی ضروری است.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of North Khorasan University of Medical Sciences

Designed & Developed by: Yektaweb