سمانه کربلیوند، مجید گلزارپور، حسن رفیعی،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده
زمینه و هدف: در رویکردهای متأخر به سلامت روان، نحوه حضور اجتماعی فرد نیز بخش لاینفک سلامت روان دانسته می‌شود. این در حالی است که غالب ابزارهای سنجش سلامت روان، تنها به ابعاد فردیِ سلامت روان نظیر وضع خُلقی و اضطراب می‌پردازند و از سوی دیگر ابزارهایی هم که برای سنجش سلامت اجتماعی افراد تهیه شده‌اند، غالباً سایر ابعاد سلامت روان را نادیده می‌گذارند. هدف پژوهش حاضر ساخت ابزاری واحد برای سنجش هر دو بعد مهم سلامت روانی-اجتماعی است.
مواد و روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی بر روی ۳۸۲ نفر از دانشجویان دانشگاههای تهران انجام شد. شرکت‌کنندگان با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای وارد مطالعه شده بودند. جهت جمع آوری داده ها از وارسی نامه اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس آسایش اجتماعی کیز و مقیاس سلامت روان SCL۲۵ استفاده شد و سپس مجموعه سوالهای هر دو مقیاس بر روی هم مورد تحلیل عاملی اکتشافی قرار گرفت و ساختار عاملی پرسشنامه آسایش روانی-اجتماعی به دست آمد.
یافته ها: نتایج تحلیل اکتشافی مؤلفه های اصلی با چرخش اَبلیمین نشان دادکه سازه آسایش روانی- اجتماعی از۶ عامل تشکیل شده است. که بر روی هم ۶۱ % از کل پراکنش (واریانس) آن را تبیین می‌کنند. همچنین پایایی کلی ابزار با ۳۰ گویه پس از حذف ۲۷ گویه نامناسب، برابر با ۹۳۸/۰ به دست آمد.
نتیجه گیری: پرسشنامه آسایش روانی-اجتماعی با ۶ عامل و ۳۰ گویه، مقیاسی پایا و رواست که هر دو بعد فردی و اجتماعی از سلامت روان را می‌سنجد.
