زمینه و هدف: افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانی می باشد، روش‌های متنوعی جهت درمان آن وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی درمان فراشناختی بر کاهش علایم افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلاء به اختلال افسردگی اساسی انجام شده است. مواد و روش کار: در یک طرح تجربی با پیش آزمون- پس آزمون توام با گروه کنترل، و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۲۲ آزمودنی زن، که براساس ملاک های DSM-V توسط روانپزشک افسرده اساسی تشخیص داده شدند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند؛ گروه آزمایش طی دو ماه تحت درمان فراشناختی قرار گرفت، نمرات پرسش نامه ی افسردگی بک (BDI-II) و پرسش نامه کیفیت زندگی WHOQOL-BREF)) قبل و بعد از مداخله و در مرحله پیگیری سه ماهه در هر دو گروه جمع آوری و با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس مختلط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که درمان فراشناختی به طور معنی داری موجب کاهش نشانه های افسردگی (۰۰۱/۰>p) و افزایش کیفیت زندگی (۰۰۱/۰>P) گروه آزمایش در مرحله ی پس آزمون و پیگیری شده است. نتیجه‌گیری: درمان فراشناختی تغییرات معنی داری در کاهش علایم افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیماران ایجاد کرد و این نتیجه در چارچوب دیدگاه های رفتاری موج سوم قابل تفسیر است. به نظر می رسد این درمان در کاهش علایم افسردگی اساسی و بهبود کیفیت زندگی این بیماران موثر باشد، لذا به عنوان یک روش درمان موثر برای اختلال افسردگی اساسی توصیه می شود.
