مجله دانشگاه علوم پزشکی

خلاصه مقدمه و هدف: کارآموزی های بالینی بخشی اساسی از آموزش دانشجویان پرستاران است و شناخت تجربیات واقعی آنان در این عرصه و آگاهی از مشکلات آموزش بالینی از دیدگاه آنان ، امکان توسعه استراتژی آموزش بالینی و ارتقاء کیفیت آموزش را فراهم م ینماید . هدف این مطالعه درک عمیق تر تجربیات دانشجویان پرستاری در این زمینه است . روش ها: به منظور دستیابی به نظرات دانشجویان پرستاری در زمینه تجربیات بالینی ، از گروه متمرکز ۲ استفاده شد ۳۰ نفر از ۱۲۰ نفر دانشجوی شاغل به تحصیل در دانشکده پرستاری و مامایی بجنورد بطور تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه ده نفره قرار گرفتند. هر گروه بطور جداگانه به روش گروه متمرکز مورد مصاحبه قرار گرفت . به طوری که ابتدا مفاهیم ، از تجربه و تحلیل محتوی ۳ استفاده شده و کد گذاری ۴ داده ها در سه سطح صورت گرفت. به طوری که ابتدا واحدهای معنایی ۵ تشخیص و کدگذاری گردید. سپس واحدها در سطح دوم طبقه بندی ۶ شده و در نهایت تم ها ۷ به عنوان سطح سوم کدگذاری از میان طبقات استخراج گردیدند . از جمله عوامل « شکاف بین تئوری و عمل » و « بی انگیزگی » ، « اضطراب » . یافته ها : سه تم اصلی از درون داده استخراج گردید مؤثر در تجربیات بالینی در نظر گرفته شد . بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه احساس ناامیدی و بی انگیزگی را در بین دانشجویان پرستاری نشان می دهد. همچنین اضطراب و ترس به عنوان نتیجه ای از دانش ناکافی، واکنش نامناسب مربیان در برابر خطای دانشجویان و ارزشیابی ناعادلانه از جمله تجربیات بیان شده از سوی آنان است. با توجه به نقش غیر قابل انکار ابعاد روحی- روانی و انگیزه های درونی و بیرونی فراگیران در کسب مهارتهای بالینی، نتایج این مطالعه می تواند در طرح ریزی برنامه های درسی و دوره های آموزش بالینی پرستاری و ارتقاء کیفی آن، مورد توجه مدیران آموزشی و مربیان بالینی قرار گیرد.

چکیده: مقدمه: آموزش بالینی بخش اساسی و مهم آموزش پرستاری را تشکیل می دهد. مربی بالینی یک مهره بسیار مهم و اساسی در برنامه ریزی و کسب تجارب بالینی است. ویژگیهای مربی بالینی اثربخش در پژوهش های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است. ولی هنوز ویژگیهای مربی بالینی اثر بخش سوال برانگیز بوده و تصویر مربی بالینی اثر بخش واضح و روشن نیست. پ ژوهش حاضر با هدف تعیین ویژگیهای مربی بالینی اثر بخش از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال ۱۳۸۷ انجام شد. مواد و روشها: این پژوهش توصیفی بر روی ۹۶ دانشجو انجام گرفت. جهت نمونه گیری از روش سرشماری استفاده شد و افراد مورد بررسی، دانشجویان پرستاری و مامایی در مقطع کارشناسی پیوسته روزانه بودند که در ترم سه و بالاتر به تحصیل مشغول بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه بود که در دو بخش اطلاعات دموگرافیک و ویژگیهای مربی بالینی اثر بخش در چهار زمینه آموزش، ویژگی های فردی، روابط بین فردی، ارزشیابی دانشجو طراحی شده بود. برای هر کدام از این چهار زمینه دامنه نمره دهی بین ۰ تا ۵ در این و آزمون های فراوانی، کای دو و آنالیز واریانس استفاده SPSS پرسشنامه در نظر گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار گردید. ۲۰ بود. از افراد مورد بررسی، ۷۱ نفر دانشجویان پرستاری / یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین سنی دانشجویان ۹ ،(۴/ %۷۴ ) و ۲۵ نفر دانشجویان مامایی ( ۲۶ %) بودند. دانشجویان به ترتیب بیشترین امتیاز را به ویژگیهای فردی (شخصیتی) ( ۰ ) ۳) مربی بالینی اختصاص دادند. همچنین در بین دانشجویان دو / ۳) و ارزشیابی ( ۰ / ۳)، روابط بین فردی ( ۴ / مهارت های آموزشی ( ۹ رشته تفاوتی از نظر ویژ گی های مربی اثر بخش وجود نداشت و بین متغیرهایی مانند سن، ترم تحصیلی، رضایت از رشته تحصیلی با امتیاز ویژگی های مربی بالینی اثر بخش همبستگی دیده نشد. بحث و نتیجه گیری: در این پژوهش دانشجویان از بین چهار زمینه ویژگیهای مربی بالینی اثربخش بالاترین درجه را به زمینه فردی اختصاص دادند. دومین امتیاز به زمینه آموزش، سومین امتیاز به زمینه روابط بین فردی و کمترین امتیاز به ارزشیابی اختصاص داده شد.

چکیده زمینه و هدف: ارائه بازخورد موثر به فراگیر در حین آموزش بالینی، یکی از شاخص‌های تدریس اثربخش است. با این حال، مطالعات نشان می‌دهد که گاه این مرحله مهم در تدریس بالینی نادیده گرفته می‌شود. در پژوهش حاضر وضعیت ارائه بازخورد از سوی مربی به دانشجو در حین آموزش بالینی بررسی شده است. مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی، اطلاعات مربوط به ۱۴۸ دانشجو و ۲۶ مربی به کمک دو پرسشنامه پژوهشگر ساخته خود ایفا جمع‌آوری شد. پرسشنامه‌ها شامل سؤالات مربوط به اطلاعات فردی، و نیز سؤالاتی در مورد وضعیت ارائه و دریافت بازخورد در حین آموزش بالینی و عوامل مرتبط با آن بود. سپس داده‌های مربوطه با استفاده از نرم افزار SPSS۱۶ و آزمون‌های آماری تی، من ویتنی، ضریب همبستگی اسپیرمن و کروسکال والیس بررسی گردید. یافته‌ها: بین میانگین امتیازات وضعیت بازخورد دو گروه دانشجویان و مربیان اختلاف معنا دار آماری وجود داشت (۰۰۱/۰>P). کلیه مربیان بیان داشتند در آموزش خود، بازخورد عملکرد ارائه کرده‌اند، در حالی که ۳۵/۷۷ % از دانشجویان اظهار کردند بازخورد دریافت نموده‌اند. اکثر دانشجویان و مربیان، ارائه بازخورد را ضروری دانسته و تمایل به دریافت و ارائه بازخورد بیشتر داشتند. همچنین در دو گروه مربیان و دانشجویان، اختلاف معناداری بین امتیاز بازخورد در بعد بازخورد شفاهی و رفتاری وجود داشت. در بین موانع ارائه بازخورد در دو گروه دانشجویان و مربیان، بیشترین اولویت مربوط به "زیاد بودن تعداد دانشجو" و "تنوع و دوگانگی روشهای آموزشی اساتید" بود. نتیجه گیری: وضعیت ارائه بازخورد در آموزش بالینی، از دیدگاه مربیان و دانشجویان یکسان نبود.

چکیده زمینه و هدف: امروزه لتروزول با توجه به عوارض ناخواسته کمتری که نسبت به کلومیفن دارد بعنوان داروی کمکی و یا جایگزین جهت تحریک تخمک‌گذاری در زنان نابارور مطرح می‌‌باشد. هدف از این مطالعه تعیین اثرات درمانی لتروزول بر تحریک تخمک گذاری در مقایسه با کلومیفن است. مواد و روش کار: در این پژوهش از مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور استفاده شد. بیماران نازا با تشخیص اختلالات تخمک‌گذاری مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی ساری، به دو گروه دریافت کننده لتروزول ۵/۲ میلی گرم و کلومیفن ۱۰۰ میلی گرم در روز، با رژیم دارویی که از روز سوم سیکل قاعدگی با دوره درمانی ۵ روزه ادامه می‌‌یافت، تقسیم شدند. مشخصات فولیکولی و هورمونی و عوارض بالینی احتمالی تا انتهای سیکل قاعدگی در دو گروه بطور منظم پیگیری شدند. یافته ها: ۴۸ بیمار با میانگین سنی ۹/۷±۳۳/۲۸ سال در این مطالعه شرکت نمودند. میانگین زمان بالغ شدن فولیکول‌ها بر حسب روز در گروه کلومیفن سیترات ۹/۰±۲۹/۱۴ روز و در گروه لتروزول ۳/۱±۵۴/۱۳ روز بود که اختلاف معنی‌داری بین دو گروه فوق با ۰۵/۰ > P مشاهده گردید. اندازه و تعداد فولیکول‌های بالغ و همچنین ضخامت آندومتر و عوارض دارویی در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی‌داری نداشتند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج ارائه شده بنظر شایدبتوان گفت که تحریک تخمک‌گذاری داروی لتروزول تا حدی مشابه داروی کلومیفن سیترات است و می‌تواند بعنوان داروی کمکی در درمان زنان نابارور که مبتلا به اختلالات تخمک گذاری هستند، مانند داروی کلومیفن سیترات مورد استفاده قرار بگیرد

چکیده زمینه و هدف: امروزه فرآورده های طبیعی حاصل از ارگانیسم‌های زنده از جمله گیاهان دارویی (متابولیت های ثانویه) به عنوان یکی از پرکاربردترین منابع مکمل درمانی و پیشگیری در درمان سرطان پروستات و هایپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) شناخته می شوند. این مقاله سعی بر آن دارد ضمن اشاره ای کوتاه به این بیماری به شرح پاره ای از مهمترین ترکیبات طبیعی مورد استفاده در کلینیک با تکیه بر مطالعات بالینی بپردازد. مطالب آورده شده در این مطالعه مروری، به پیشرفت های انجام شده در تحقیقات فارماکولوژیکی و بالینی ترکیبات شناخته شده طبیعی همراه با مکانیسم های عمل و نحوه استفاده آن ها در کلینیک را پوشش می دهد. مواد و روش کار: این تحقیق یک مطالعه مروری است که در مورد فرآورده های طبیعی و مشتقات حاصل از گیاهان دارویی با کلمات کلیدی Natural products BPH Prostate cancer anticancer Clinical trials, mechanism با جستجوی مقالات در پایگاههای اطلاعاتی معتبر از ابتدا تا ۲۰۱۲ انجام گرفت. یافته ها: در این مقاله مروری ۹ ترکیب جدا شده از منابع طبیعی و گیاهان دارویی با اثرات قابل توجه پزشکی و دارویی در مکمل درمانی سرطان و هایپرپلازی خوش خیم پروستات را مورد بحث قرار گرفته است. ما برروی منابع، استفاده های درمانی در کلینیک و مطالعات بالینی همراه اثرات بیولوژیک و مکانیسم های احتمالی اثرشان متمرکز شدیم. نتیجه گیری: در طی سالیان گذشته، ترکیبات فراوانی در درمان این بیماری ها به کار گرفته شده اند. ۹ ترکیب و ساختار شیمیایی فعال بیولوژیکی با اثرات قابل توجه و بسیار شاخص از این دسته مواد در این مطالــــعه آورده شــده است. امروزه پتانسیل برای بدست آوردن و توسعه دادن ترکیبات سر دسته و راهنما جدا شده از منابع طبیعی و گیاهان دارویی، به طور ویژه در حوزه ی ترکیبات ضد سرطان، به طور چشمگیری رشد یافته است. امید است مطالبی که در اینجا تشریح شده اند، به عنوان منابع قابل اعتمادی برای متخصصان شیمی و فرآورده های طبیعی جهت بسط و گسترش طراحی هوشمند و هدفمند داروهای نوین مفید واقع گردند.

چکیده زمینه و هدف: تریکومونیازیس بیماری تک یاخته ای دستگاه ادراری-تناسلی انسان می باشد، در زنان معمولا واژن و مجرای ادراری را گرفتار می کند، اما ممکن است دهانه رحم، غدد بارتولن، اسکن یا مثانه را نیز آلوده کند در مردان ارگانیسم اغلب در قسمت های انتهایی مجرای ادرار وجود دارد اما به ندرت غده پروستات، کیسه منی و اپیدیدیم را نیز درگیر می کند، هدف از انجام این تحقیق علاوه بر بررسی میزان شیوع و یافته های بالینی و مقایسه روش های تشخیصی نیز مد نظر بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی- مقطعی است که ۴۰۰ نمونه واژینال با روش های لام مرطوب، پاپ اسمیر، کشت دیاموند از نظر تریکومونیازیس در چابهار در سال ۲۰۱۳ مورد آزمایش قرار گرفتند و یافته های بالینی تایید شده توسط متخصص زنان و زایمان در فرم اطلاعاتی بیماران ثبت شد. آنالیز نتایج بدست آمده با استفاده نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ و با محاسبه توزیع فراوانی، آزمون مجذورکای و t استیودنت به منظور تعیین رابطه معنی دارای بین متغیر ها باP value کمتر مساوی ۰۵/۰ انجام شد. یافته ها: در این مطالعه تعداد ۳۹ مورد (۹,۷۵%) با روش کشت، تعداد ۲۷ مورد (۶.۷۵%) با روش پاپ اسمیر و تعداد ۲۵ مورد (۶.۲۵%) با روش لام مرطوب از نظر تریکومونیازیس مثبت گزارش شد. بین یافته های بالینی با ابتلابه عفونت در بیماران مورد بررسی ارتباط آماری معنی داری بدست نیامد (۰۵/۰P>) ولی بین نشانه های ذکر شده توسط مبتلایان ارتباط معنی داری با ابتلابه عفونت بدست آمد (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای این عفونت و بدون علامت بودن ناقلین بیماری و درمان بی رویه قبل از تشخیص قطعی آزمایشگاهی، پیشنهاد می گردد که روش کشت علاوه بر روش مرطوب به صورت روتین در آزمایشگاههای تشخیص طبی استفاده شود همچنین از نتایج آن در برنامه ریزی های بهداشتی می توان استفاده کرد.

چکیده زمینه و هدف: تنش یکی از مشکلاتی است که می تواند مانعی بر سر راه آموزش بالینی مامایی باشد. برای بهبود و ارتقای کیفیت آموزش بالینی، بررسی و مدیریت عوامل استرس زای آموزشی ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین منابع تنش و عوامل مرتبط با آن در آموزش بالینی دانشجویان مامایی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال ۱۳۹۰ انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی که طی آن کلیه دانشجویان مامایی ترم ۴ و بالاتر دانشکده پرستاری و مامایی بجنورد انتخاب شدند. عوامل ایجاد کننده تنش در محیط بالین با استفاده از پرسشنامه ای ۷۲ گویه ای در ۸ حیطه بالینی بررسی شد. داده ها بعد از جمع آوری با نرم افزار آماری۱۶- SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که در کل بیشتر دانشجویان ۵/۶۰% تنش در محیط بالینی را متوسط ذکر کردند و ۶/۲۵% از آنها هم این عوامل را تا حد زیادی تنش زا عنوان کردند. یافته ها نشان داد که دانشجویان عوامل مربوط به برخورد با بیمار را بیشترین عامل تنش زا در محیط کارآموزی ذکر کردند و در بقیه حیطه ها دانشجویان سطح متوسطی از تنش را ذکر کردند. نتیجه گیری: از آنجا که تنش تاثیر منفی روی آموزش بالینی می گذارد. می توان با آگاهی از منابع تنش زا، محدود نمودن آن و یا بالا بردن سطح آگاهی علمی و حرفه ای دانشجویان، سازگاری آنان را نسبت به موقعیت های مختلف افزایش داد و محیط مناسبی برای آموزش فراهم آورد.

چکیده زمینه و هدف: در کشور ما زمان تعویض کاتتر درون وریدی، ۷۲ ساعت می باشد که بنا به مراجع بین المللی این زمان در کودکان قابل افزایش است. دلیل این محدودیت زمانی جلوگیری از عوارض نصب کاتتر از جمله فلبیت و انسداد بوده است. این پژوهش با هدف مقایسه بروز عوارض در دو روش روتین و روش بر اساس اندیکاسیون های بالینی در کودکان بستری در بیمارستان امام رضا (ع) بجنورد انجام شد. مواد و روش کار: این کار آزمایی بالینی تصادفی شده بر روی ۱۵۰ کودک بستری انجام شد. کودکان واجد شرایط بر اساس جدول اعداد تصادفی به دو گروه (۷۵ نفر در هر گروه) تخصیص یافتند. در یک گروه، روش روتین نصب و تعویض کاتتر درون وریدی (تعویض کاتتر نهایتا راس ۷۲ ساعت)، و در گروه دیگر، تعویض کاتتر تنها بر اساس بروز عوارض ناشی از کاتتر صورت می گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های کای دو، تی مستقل، من ویتنی، نمودار کاپلان مایر و آزمون لوگرنک، از طریق نرم افزار Stata ۱۲ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در بین کل افراد مورد بررسی در طول مطالعه، مجموعا ۳۱ واقعه (بروز عوارض از جمله انسداد، انفیلتراسیون و فلبیت) ایجاد شد. میانه زمان ماندگاری کاتتر در گروه مداخله (۹۳ ساعت) به طور معناداری بیشتر از گروه شاهد (۶۷ ساعت) بوده است. با آنکه از لحاظ فراوانی، گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، فراوانی انفیلتراسیون بیشتری داشت که معنادار بود، ولی از لحاظ بروز عوارض بین دو گروه، تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، برتری روش اندیکاسیون بالینی را نسبت به روش روتین تعویض کاتتر نشان داده است.

چکیده زمینه و هدف: حاکمیت بالینی با هدف کاهش شکاف بین کیفیت خدمات ارایه شده و توان بالقوه برای ارایه مطلوب این خدمات در سال های اخیر به اجرا درآمده است. این مطالعه با هدف بررسی جو حاکمیت بالینی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفت. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی بوده که به صورت مقطعی در تابستان ۱۳۹۲ در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفت. جمعیت هدف کلیه کارمندان رده های مختلف ۵ بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود. حجم نمونه نیز برابر با ۱۵۰ نفر تعیین گردید. جهت جمع اوری داده ها از پرسشنامه استاندارد جو حاکمیت بالینی فریمن استفاده گردید. روایی محتوایی این پرسشنامه توسط متخصین مورد تائید قرار گرفته و پایایی آن با استفاده از روش الفای کرونباخ، ۷۹% براورد شد. برای تحلیل اطلاعات از آماره های توصیفی و همچنین آزمونهای آنالیز واریانس، تی تست و همبستگی پیرسون توسط نرم افزار SPSS۲۱ بهره گیری شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که تمام شش مؤلفه حاکمیت بالینی بالاتر از میانگین مبنا قرار دارند. بین متغیرهای سن و سابقه کار با حاکمیت بالینی رابطه آماری معناداری وجود ندارد) ۰۵/۰.(P> همچنین نتایج آزمون تی تست نشان داد بین متغیر جنس با حاکمیت بالینی رابطه آماری معنادار وجود دارد) ۰۴۱/۰(P= بدین صورت که میانگین نمره حاکمیت بالینی در زنان بالاتر از مردان بود. نتیجه گیری: بیمارستانهای مورد مطالعه در شیراز آمادگی مناسبی برای استقرار حاکمیت بالینی دارند و برای افزایش این میزان پیشنهاد می شود تا تمامی کارکنان بیمارستان آموزش لازم در این زمینه را فرا گرفته و مدیران بیمارستان بستر مناسبی را برای این موضع در بیمارستان مهیا سازند.

زمینه و هدف: اپیدیدیموارکیت بیماری نسبتاً شایعی است که علاوه بر نایسریا گنوره، کلامیدیا و اشیریشیا کلی، تب مالت (بروسلوز) هم یکی از علل مهم این بیماری به خصوص در مناطق اندمیک به شمار می رود. هدف این مطالعه ارزیابی جنبه های اپیدمیولوژیک و یافته های بالینی اپیدیدیموارکیت بروسلایی و مقایسه آن با نوع غیر بروسلایی در استان همدان است. مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی ۱۱۵ بیمار مبتلا به اپیدیدیموارکیت که بصورت سرپایی یا بستری درمان شده اند، در دو گروه بروسلایی با ۳۸ بیمار و غیر بروسلایی با ۷۷ بیمار در مدت شش سال مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج با هم مقایسه شده اند. یافته ها: از نظر میانگین سنی، وضعیت تأهل، سمت درگیری، مواجهه شغلی و فصل بروز بیماری بینی گروه ها تفاوت معنی داری وجود نداشت. نوع بروسلایی بیشتر در میان روستاییان و عشایر و نوع غیر بروسلایی بیشتر در شهر نشین ها دیده شد (۰۲/ ۰ p =). نتیجه گیری: : در مناطق اندمیک از نظر بروسلوز مانند کشور ما، جراحان کلیه و مجاری ادرار باید احتمال ابتلا به نوع بروسلایی را مخصوصاً در موارد پیچیده، عود کرده، مقاوم به درمان و یا در افراد دارای مشاغل مرتبط مد نظر قرار داده و بررسی های لازم را برای رد بیماری تب مالت انجام دهند.