مقدمه: ویتیلیگو یک بیماری مزمن پوستی است که میتواند باعث بروز اختلالات روانشناختی از جمله افسردگی شود. از این رو ،شناسایی مؤلفه های روانشناختی مرتبط با افسردگی در این بیماران، جهت انتخاب شیوه های درمانی مناسب، ضروری به نظر میرسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین دشواریهای تنظیم هیجان و اجتناب تجربی با افسردگی بیماران مبتلا به ویتیلیگو انجام گردید.
روش کار: در این مطالعه مقطعی – تحلیلی، ۱۰۵ بیمار مبتلا به ویتیلیگو که اسامی آنها تا پیش از انجام پژوهش، در پایگاه اطلاعاتی مرکز تحقیقات پوست و سالک دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ثبت شده بود، به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. رابطه بین دشواریهای تنظیم هیجان و اجتناب تجربی با افسردگی بیماران مبتلا به ویتیلیگو با استفاده از نسخه دوم پرسشنامه افسردگی بک BDI-II، پرسشنامه دشواریهای تنظیم هیجانDERS و نسخه دوم پرسشنامه پذیرش و عمل AAQ-IIمورد بررسی قرار گرفت. تمامی پرسشنامه ها در یک مقطع زمانی توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید.
یافته ها: میانگین نمره افسردگی افراد شرکت کننده در پژوهش ۰۹/۱۳ ± ۶۹/۱۸ بود. همچنین نتایج نشان داد که بین نمرههای اجتناب تجربی، عدم پذیرش پاسخهای هیجانی، دشواری دست زدن به رفتار هدفمند، دشواری کنترل تکانه، دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجان و فقدان شفافیت هیجانی، با نمره افسردگی در سطح ۰۱/۰> P ارتباط معنی داری وجود دارد. با این حال ،پس از حذف اثر مخدوش کننده متغیرهای مستقل بر یکدیگر، فقط رابطه بین دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجان و افسردگی معنی دار بود ۰۰۱/۰ > P
نتیجه گیری: دشواریهای تنظیم هیجان به عنوان یک عامل فراتشخیصی مرتبط با اختلالات هیجانی، نقش مهمی در افسردگی بیماران مبتلا به ویتیلیگو ایفا میکند. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه به نظر میرسد آن دسته از مداخلات روانشناختی که منجر به بهبود مهارتهای تنظیم هیجان افراد میشوند بتوانند در کاهش افسردگی این بیماران مؤثر باشند.
