مقدمه: پروتئینهای آلفا-سینوکلئین و سیرتوئین-۱ از نظر ژنتیکی و آسیبشناسی عصبی با بیماری پارکینسون مرتبط هستند. هدف از این پژوهش بررسی ۱۲ هفته تمرین هوازی و محدودیت غذایی بر بیان پروتئینهای آلفاسینوکلئین و سیرتوئین-۱در بافت مغزی موشهای صحرایی پارکینسونی شده بود.
روش کار: در مطالعه تجربی حاضر، ۴۰ سر موش صحرایی نر سفید نژاد ویستار بهطور تصادفی در ۵ گروه ۸ سری شامل: کنترل سالم، کنترل پارکینسون، پارکینسونی تمرین، پارکینسونی محدودیت غذایی و پارکینسونی تمرین+محدودیت غذایی تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل ۳ ماه و هفتهای ۵ جلسه تمرین با شدت ۷۵-۸۰ درصد اکسیژن مصرفی بود. با توجه به محدودیت غذایی، میزان مصرف غذایی روزانه هر رت ۱۱ گرم تعیین شد. میزان بیان پروتئینهای آلفاسینوکلئین و سیرتوئین-۱ توسط روش وسترن بلات بهدست آمد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون توکی با نرم افزار SPSS۲۵ تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: میزان آلفاسینوکلئین و سیرتوئین-۱ در موشهای سالم و پارکینسونی باهم اختلاف معنادار داشتند. میزان بیان آلفاسینوکلئین در گروه محدودیت غذایی+تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل پارکینسون (۰۰۱/۰=P) کاهش معنادار داشت. همچنین، در گروه تمرین هوازی+محدودیت غذایی افزایش معنادار سیرتوئین-۱ نسبت به گروه کنترل پارکینسون مشاهده شد (۰۰۱/۰=P).
نتیجهگیری: سه ماه فعالیت هوازی تأثیر مثبتی در افزایش سیرتوئین-۱ و کاهش آلفاسینوکلئین در هیپوکامپ دارد، در حالیکه ورزش همراه با محدودیت غذایی اثر بیشتری بر روی بیان این دو پروتئین دارد. بنابراین، تمرینهوازی و محدودیت غذایی متوسط بهعنوان یک روش پیشنهادی در درمان بیماران مبتلا به پارکینسون همراه با مداخلات دارویی توصیه میشود.