زمینه و هدف: در سال های اخیر، ورود آنتی بیوتیک ها و متابولیت های حاصل از آن ها در محیط های آبی نگرانی های زیادی را به دنبال داشته است. از آن جایی که مواد دارویی بطور کامل در تصفیه خانه های فاضلاب حذف نمی شوند و به محیط های آبی راه می یابند بنابراین لزوم حذف مواد دارویی قبل از خروج آن ها از تصفیه خانه های فاضلاب امری ضروریست. مواد و روش کار: این پژوهش، یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی می باشد که در آن تاثیر متغیر های مختلف بر فرآیند حذف آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین از جمله مقدار جاذب (۱/۰ تا ۱)، غلظت اولیه آنتی بیوتیک (۵ تا ۲۰ میلی گرم در لیتر) ، pH(۴-۱۰) و زمان تماس(۱ تا ۷۲ ساعت) بررسی شدند. یافته ها: مطالعه نشان داد که حداکثر حذف آنتی بیوتیک۱۰۰% در ۴pH=، دز جاذب ۱g/۱۰۰ ml و زمان تعادل ۲۴ ساعت و غلظت بهینه ۱۰ میلی گرم در لیتر از آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین اتفاق می افتد. نتیجه گیری: بر مبنای نتایج این مطالعه می توان اینگونه بیان کرد که مخمر ساکارومایسس سرویزیه توانایی بیوترنسفورمیشن آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین را با کمترین هزینه و تکنولوژی با راندمان بالا داراست.
