مقدمه: استفاده از روش‌های نوین آموزشی در تربیت بهورزان، آنان را برای ایفای نقش خود توانمند می‌کند. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی الگوی تدریس اعضای تیم با روش‌های رایج بر میزان آگاهی جامعه تحت پوشش بهورزان درباره دیابت است.
روش کار: این مطالعه نیمه‌تجربی روی ۲۴ بهورز و ۱۹۲ نفر از جمعیت تحت پوشش آنان انجام شد. نمونه‌های پژوهش به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. آموزش محتوای دیابت در جمعیت تحت پوشش برای گروه آزمون به روش الگوی تدریس اعضای تیم و برای گروه کنترل به روش رایج ارائه شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه پژوهش‌گرساخته بررسی میزان آگاهی از روش الگوی تدریس اعضای تیم و نیز دیابت به‌صورت مجزا در دو جامعه آماری طرح استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه ۲۰) و آزمون‌های آماری پارامتری تی مستقل، تی زوجی و تحلیل واریانس با مقادیر تکراری تحلیل شد.
یافته‌ها: بین میانگین نمره آگاهی بهورزان گروه کنترل و آزمون نسبت به الگوی تدریس اعضای تیم پس از مداخله آموزشی تفاوت معنی‌داری وجود داشت (۰۰۱/۰>P)، به‌طوری‌که، میانگین نمره آگاهی بهورزان گروه آزمون (۴۴/۱±۰۸/۱۲) نسبت به گروه کنترل (۱۶۶/۰±۵۷۷/۰) افزایش داشت. همچنین، میانگین نمره آگاهی جامعه تحت پوشش گروه‌های کنترل و آزمون در زمینه دیابت بعد از مداخله آموزشی (۳۰/۱±۲۳/۱۳ به نسبت ۸۹/۱±۳۷/۱۰) و مرحله پیگیری (۴۹/۱±۴۲/۱۲ به نسبت ۷۹/۱±۹۶/۹) تفاوت معنی‌داری وجود داشت (۰۰۱/۰>P).
نتیجه گیری: الگوی تدریس اعضای تیم باعث افزایش بیشتر آگاهی جامعه تحت پوشش بهورزان درباره دیابت نسبت به روش تدریس رایج شده است.
