مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: یکی از علل عمده مرگ و ناتوانی در تمام کشورها، سکته مغزی است و شایع ترین عارضه ناشی از سکته مغزی همی‌پلژی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره حرکت درمانی بر تونیسیته تشدید شده عضلانی، تعادل و کیفیت زندگی بیماران همی‌پلژی است. مواد و روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی که جامعه تحقیق را بیماران همی‌پلژی ثانویه مبتلا به سکته مغزی شهرستان نیشابور تشکیل می‌داد، تعداد ۲۴ بیمار همی‌پلژی با میانگین سنی ۱۹/۵ ± ۳۳/۵۳ انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه کنترل و گروه تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی پروتکل تمرینی را به مدت ۴ هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت انجام دادند. میزان تعادل، تونیسیته چهار سر ران و کیفیت زندگی در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه ارزیابی شد. برای جمع آوری داده‌ها از مقیاس تعادل برگ (BBS) Berg Balance Scale، مقیاس تونیسیته تشدید شده عضلات آشورث (MAS) Modified Ashworth Scale، پرسشنامه کیفیت زندگی بارتل (BI) Barthel Indexو پرسشنامه جمعیت شناختی استفاده شد. تجزیه و تحلیلها با استفاده از آزمون‌های تی زوجی و مستقل با نرم افزار ۱۶ SPSS انجام گرفت. یافته ها: دو گروه در ابتدا به لحاظ تعادل، تونیسیته تشدید شده عضلانی و کیفیت زندگی یکسان بودند. میانگین تعادل و کیفیت زندگی در گروه تجربی بطور معنی‌داری (۰۰۱/۰ P=) بهبود یافت و میزان تونیسیته عضله چهار سر ران نیز به طور معنی‌داری به میزان ۵۰ درصد در این گروه کاهش یافت (۰۰۱/۰ P=). در گروه کنترل تغییر معناداری در پس آزمون نسبت به پیش آزمون مشاهده نشد. نتیجه گیری: حرکت درمانی می‌تواند تعادل و کیفیت زندگی بیماران همی‌پلژی را بهبود بخشد و تونیسیته عضلانی را کاهش دهد.