مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: هرگاه به مقوله کیفیت مراقبت از بیماران اشاره ای شده، تعیین میزان عفونت بیمارستانی در انعکاس کیفیت رسیدگی و مراقبت از بیماران، در اولویت اول قرار گرفته است. از طرفی کنترل عفونت بیمارستانی رابطه مستقیمی با شناخت صحیح عوامل ایجاد کننده این گروه از عفونت ها دارد. هدف از انجام این تحقیق بررسی میزان آلودگی میکروبی در اتاق های عمل بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهرستان زابل بوده است. مواد و روش کار: در این پژوهش مقطعی توصیفی- تحلیلی، تعداد ۳۸۰ نمونه از اتاق‌های عمل بیمارستان امیرالمؤمنین(ع) شهرستان زابل اخذ شد و پس از بررسیهای آزمایشگاهی، نتایج آن به همراه اطلاعات مربوط به محل نمونه برداری، زمان نمونه برداری (قبل یا بعد از گندزدائی)، نوع ماده ضد عفونی کننده و رقت آن به ثبت رسید و با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری پیرسون و کای دو مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: آلودگی میکروبی اتاق‌های عمل بیمارستان ۶/۲۷ درصد به ثبت رسید که شامل آلودگی باکتریایی (۲/۱۸ درصد)، آلودگی قارچی (۶/۷ درصد) و آلودگی توأم باکتری و قارچ (۸/۱ درصد) می‌باشد. بیشترین آلودگی میکروبی به ترتیب مربوط به استافیلوکوکوس اپیدرمیس (۵/۲۲ درصد)، کلبسیلا (۲/۱۴ درصد) و آسپرژیلوس (۸/۱۰ درصد) می‌باشد. بیشترین آلودگی میکروبی مربوط به نمونه های اخذ شده از کف و دیوارهای اتاق عمل، تخت و ماسک بیهوشی و کمترین آلودگی میکروبی از نمونه های اخذ شده از هوای اتاق عمل بدست آمده است. نتیجه گیری: میزان آلودگی میکروبی بیمارستان امیرالمؤمنین (ع) شهرستان زابل در مقایسه با مطالعات مشابه که در سایر نقاط کشور به انجام رسیده است، تفاوت قابل ملاحظه ای ندارد، اما نسبت به استاندارد جهانی (۵ درصد) فاصله زیادی داشته و برنامه ریزی و تلاش زیادی را به منظور کاهش آلودگی طلب می‌کند.

چکیده زمینه و هدف: در این مطالعه تلاش گردید منابع مهم آلودگی به عناصر قارچی کاندیدا و اسپورهای آسپرژیلوس در فضاهای داخلی بیمارستان ها را با کاربرد دو روش شناسایی مورفولوژی و مولکولی جستجو نمائیم. مواد و روش کار: در فاصله زمانی بهمن ۱۳۸۷ تا شهریور ۱۳۸۸، بطورکلی ۱۹۸ نمونه بالینی و محیطی از دو بیمارستان آموزشی در شهر ارومیه جمع آوری گردید. ۸۷ نمونه بالینی شامل: مایع برونشیال BAL، خلط، ترشحات سینوسی و ادرار بودند. همچنین ۱۱۱ نمونه محیطی شامل: نمونه های هوا و سواب های سطحی از اتاق های بیماران بستری به دست آمد. تمامی نمونه ها از نظر قارچ ها به خصوص جنس های آسپرژیلوس و کاندیدا بررسی گردید. یافته ها: از کل ۵۴ مورد قارچی که از نمونه های بالینی جداسازی شدند، ۳۶ (۶/۶۶ درصد) جدایه کاندیدا و ۱۷ (۴/۳۱ درصد) جدایه آسپرژیلوس تشخیص داده شدند. در بررسی نمونه های محیطی، ۳۵ (۵/۳۱ درصد) مورد از کاندیدا ها، ۴۸ (۲/۴۳ درصد) مورد از آسپرژیلوس ها و ۲۸ (۳/۲۵ درصد) مورد از سایر قارچ های ساپروفیت بدست آمدند. نتایج مطالعات مولکولی با روش PCR-RFLP بر روی ناحیه ژنی DNA ریبوزومی، یک تشابه گونه ای میان جدایه های قارچی جداسازی شده از دو منبع اصلی بالینی و محیطی نشان می داد. نتیجه گیری: آلودگی قارچی محیط های داخلی بیمارستان ها، می تواند به عنوان یک فاکتور مهم در اکتساب عفونت های قارچی بیمارستانی در نظر گرفته شوند.