BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-894-fa.html
، مهدی رضایی۱ ، محمد محمدی پور۲ ، مینا نوروزی خلیلی۱ ، مهسا دانش۳ ، سید اسماعیل حاتمی*۴
۲- دانشگاه آزاد اسلامی قوچان
۳- دانشگاه آزاد اسلامی بجنورد
۴- دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی ،
زمینه و هدف: بر طبق گزارش ستاد مبارزه با مواد مخدر ایران، در حال حاضر در ایران 657 هزار بیمار وابسته به مواد، تحت درمان نگهدارنده می باشند. هدف از این مطالعه مقایسه میزان ماندگاری درمان در سه روش درمان نگهدارنده با متادون، تنتور اپیوم و بوپره نورفین در بیماران مراکز ترک اعتیاد شیروان می باشد. لازم به ذکر است که درمان با تنتور اپیوم تنها در ایران انجام می شود و سنجش میزان موفقیت در این روش از موضوعات چالش برانگیز می باشد.
مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی می باشد. جامعه مورد پژوهش تمام بیماران فعال و خارج شده از درمان در سال 1394 در 6 مرکز خصوصی و دولتی درمان اعتیاد شهرستان شیروان می باشد. این مطالعه به صورت نمونه گیری در دسترس و با همکاری روانشناسان مراکز انجام شد و اطلاعات لازم از طریق مصاحبه و تکمیل چک لیست گردآوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و برای مقایسه ارتباط بین متغیرهای کیفی از آزمون کای دو استفاده شد.
یافته ها: میزان ماندگاری در درمان با متادون 5/84% و در بوپره نورفین معادل 8/71% و در اپیوم معادل 1/90% می باشد. بین سه روش درمانی اختلاف معنا داری مشاهده شد به صورتی که درمان با تنتور اپیوم بالاترین میزان ماندگاری را داشت.
نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که میزان ماندگاری در درمان با تنتور اپیوم بالاتر از دو روش دیگر می باشد . اگر به اهداف برنامه کاهش آسیب تمرکز داشته باشیم ، این نتایج نشان می دهد که درمان با تنتور اپیوم، با وجود ادامه مصرف تریاک می تواند میزان آسیبهای اجتماعی اعتیاد را به طور چشم گیری کاهش دهد.
دریافت: 1395/8/8 | پذیرش: 1395/8/8 | انتشار: 1395/8/8
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
