مجله دانشگاه علوم پزشکی

زمینه و هدف: مادران کودکان مصروع با مشکلات مراقبتی و خصوصا سطوح پایین خود‌کارآمدی در مدیریت مراقبت مواجه هستند. این مادران تا‌کنون برنامه توانمندسازی مشابهی دریافت نکرده‌اند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه توانمندسازی بر خود‌کارآمدی مادر در مدیریت مراقبت از کودک مصروع انجام شد.

مواد و روش‌ کار: این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 100 نفر از مادران دارای کودک مصروع بستری شده در بیمارستان قائم (عج) در سال 1393صورت گرفت. مادران واجد شرایط به روش آسان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. در ابتدا بُعد مدیریت مراقبت از خود‌کارآمدی با استفاده از پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی مراقب که روایی و پایایی آن نیز تایید شده بود در دو گروه اندازه‌گیری شد، سپس برای گروه آزمون برنامه توانمند‌سازی اجرا شد و گروه کنترل مداخله خاصی دریافت نکردند و 5/1 ماه بعد از آخرین جلسه توانمند‌سازی پرسشنامه خودکارآمدی مراقب مجددا توسط دو گروه تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از برنامه 11.5 SPSS صورت گرفت.

یافته‌ها: قبل از مداخله، دو گروه از نظر متغیر‌های جمعیت شناختی و میانگین نمرات بُعد مدیریت مراقبت از خود‌کارآمدی همسان بودند ولی بعد از مداخله بر اساس نتایج یافته‌ها با آزمون من‌ویتنی از نظر میانگین مدیریت خود کارآمدی، تفاوت معنی‌داری مشاهده گردید )001/0(p<. همچنین با انجام آزمون ویلکاکسون قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون از نظر میانگین نمره متغیر فوق تفاوت معنی‌داری مشاهده شد ) 001/0 (p<در حالی که گروه کنترل از نظر نمره‌ی این متغیر کاهش معنی‌داری داشته است )001/0(p<.

نتیجه‌گیری: برنامه توانمندسازی با‌ توجه به کم‌هزینه بودن، ایمن بودن و در عین حال تاثیر‌گذار بودن می‌تواند مادران این کودکان را یاری داده و بر کیفیت مراقبت تخصصی آنان بیفزاید.