مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: یکی از راه‌ های کنترل عفونت بیمارستانی، شناسائی و تعیین ابزار انتقال و نوع آلودگی قابل انتقال با آن می‌باشد تا در پیشگیری و درمان کمک‌کننده باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی آلودگــی، نوع و شدت آلودگی تیغه‌های لارنگوسکوپ به مدت 4 ماه در بخش‌های درمانی بیمارستان موسی بن جعفر (ع) قوچان در سال 1389 بود. مواد و روش کار: روش‌کار به صورت توصیفی بوده و بطور تصادفی انجام شده است. ازتیغه‌‌های لارنگوسکوپ ضد‌عفونی شده در طول 4 ماه 104 مورد نمونه‌برداری شد. نمونه‌برداری با سواپ استریل انجام و کشت انجام می‌گردید. درصورت رشد باکتری و ایجاد کلونی، لام تهیه شده و از نظر نوع باکتری و شدت رشد باکتری مورد بررسی قرار داده می‌شد. اطلاعات جمع‌آوری شده بوسیله نرم افزار SPSS ورژن 17 و بر اساس تست‌های کای دو و آمار توصیفی تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که 55 عدد (9/52%) از تیغه‌ها آلوده بودند. بیشترین نوع آلودگی مربوط به سوش میکروبی استافیلوکک کواگولاز منفی با 20 مورد (4/36٪) و کمترین نوع آلودگی مربوط به انتروکوک با 5 مورد (1/9٪) می‌باشد. در مقایسه شدت آلودگی بین بخش‌های درمانی بیشترین مربوط به اتاق عمل و کمترین مربوط به بخش‌های اطفال و جراحی مردان بود. نتیجه‌گیری: اصول و روش کلی مشترکی در شستشو و ضد‌عفونی تیغه‌های لارنگوسکوپ به کار می‌رود که روش قابل قبولی است. اما رعایت جزئیات و رعایت دقیق مراحل شستشو و ضد عفونی توسط افراد در بخش‌ها متفاوت است و قابل تأئید نیست که نیازمند آموزش و سخت‌گیری بیشتر از طرف واحد کنترل عفونت می‌باشد.