اعظم هاشمیان مقدم، حمیدرضا آقامحمدیان شعرباف، محمدسعید عبدخدایی، حسین کارشکی، مونا جودی،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: نظریه های موجود پیرامون رشد پس از سانحه و پژوهش های تجربی در این زمینه پیشنهاد می کنند که ارزیابی شناختی مجدد مثبت از تروما ممکن است از پیامدهای مثبت پس از سانحه از طریق تقویت رشد پس از سانحه بیشتر حمایت کند.هدف از این مطالعه بررسی نقش مستقیم و غیر مستقیم انواع روشهای مقابله، باورهای بنیادین، حمایت اجتماعی، معنویت، مقابله مذهبی با متغیر رشد پس از سانحه و نیزبررسی نقش واسطه ای ارزیابی مجدد مثبت و نشخوار های ذهنی ، در چارچوب یک الگوی علی بود
روش کار: پژوهش حاضر یک طرح مقطعی بود که با استفاده از روشهای الگویابی علی که شامل تحلیل مسیر و الگویابی معادلات ساختاری بود انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به دو بیمارستان انکولوژی امید و بخش انکولوژی امام رضا مشهد در سال ۱۳۹۸ بودند. نمونه گیری به روش در دسترس بود. ۴۲۰ بیمار مبتلا به سرطان به پرسشنامه های روشهای مقابله، باورهای بنیادین، حمایت اجتماعی، معنویت، مقابله مذهبی، نشخوار، رشد پس از سانحه و ارزیابی مجدد شناختی PLS و نسخه دوم نرم افزار SPSS پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نسخه ۱۶ نرم افزار تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: یافته ها به طور کلی نشان داد ارزیابی مجدد مثبت بین رشد پس از سانحه و متغیر های حمایت اجتماعی، حضور و جستجوی معنا، مقابله مذهبی مثبت، مقابله مذهبی منفی، نشخوار آگاهانه و اختلال در باورهای بنیادین میانجی گری کرد، نشخوار آگاهانه نیز میانجی بین رشد و اختلال در باورهای بنیادین و نشخوار اتوماتیک بود. از طرفی حمایت اجتماعی، حضور و جستجوی معنا، اختلال در باورهای بنیادین ونشخوار آگاهانه، روشهای مقابله مساله محور و هیجان محور اثر مستقیم و مثبت و نشخوار اتوماتیک و مقابله خود-حواسپرتی اثر مستقیم و منفی بر رشد داشتند.
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد علاوه بر تایید مسیرهای مستقیم مقابله، حمایت اجتماعی، معنویت، نشخوار آگاهانه، اختلال در باورهای بنیادین به رشد، ارزیابی مجدد مثبت یکی از گذرگاههای تبیینی مسیرهای حمایت اجتماعی، مقابله مذهبی، معنویت، نشخوارهای ذهنی، اختلال در باورهای هسته ای بر رشد پس از سانحه بود
