مقدمه: ما در مطالعه حاضر اثر پلاسمای جمع آوری شده از کیسههای خون فشرده در هفته های مختلف پس از اهدا را بر سلولهای تک هستهای خون محیطی ( PBMCs ) مورد بررسی قرار دادیم.
روش کار: در این مطالعه تجربی پلاسما از ۲۰ کیسه خون فشرده طی هفتههای اول، دوم، چهارم و پنجم پس از اهدا تهیه شد. سلولهای تک هستهای خون محیطی نیز از دیگر دهندگان سالم جدا شده و با غلظتهای مختلف پلاسمای تهیه شده در آزمایشگاه تیمار شدند. میزان نیتریک اکساید و مالون دی آلدهید در مایع رویی کشت به ترتیب با استفاده از واکنشهای گریس و اسید تیوباربیوتوریک تعیین گردید و میزان فعالیت سلولها با استفاده از روش MTT مشخص شد. از نرم افزار گراف پد پریزم نسخه ۵ برای آنالیزآماری اطلاعات استفاده شد.
یافته ها: نتایج ما نشان داد که پلاسماهای تهیه شده از کیسه های گلبول قرمز فشرده در طی هفتههای ابتدایی میزان فعالیتسلولهای تک هستهای خون محیطی وتولید نیتریک اکساید از آنها را افزایش میدهد. ما همچنین دریافتیم پلاسما بسته به زمانتهیه و غلظت استفاده شده اثرات متفاوتی بر رهاسازی مالون دی آلدهید از سلولهای تک هستهای خون محیطی دارد.
نتیجه گیری: ما دریافتیم که پلاسمای تهیه شده از سلولهای تک هستهای خون محیطی بسته به غلظت و طول مدت نگهداریکیسه خون میتوانند اثرات مهاری یا تحریک کنندگی ایمنی بر سلولهای تک هستهای خون محیطی داشته باشند.
