جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای مردانیان قهفرخی

مجید مردانیان قهفرخی، علی اکبر علی زاده، عبدالحمید حبیبی،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( تابستان ۱۳۹۷ )
چکیده

مقدمه: مشخص شده است که سطوح اورکسینA با سطوح گلوکز خون رابطه معکوسی دارد. فعالیت ورزشی و رژیم غذایی از تنظیم کننده‌های اصلی سطوح اورکسینA در گردش خون می‌باشند. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر فعالیت هوازی حاد به دنبال مصرف رژیم‌های غذایی مختلف بر سطوح سرمی اورکسینA و گلوکز در مردان دارای اضافه وزن می‌باشد.
روش کار: در این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح متقاطع و یک سو کور، ۱۰ مرد دارای اضافه وزن (سن ۱/۶±۲۳ و شاخص توده بدنی ۴۷/۰±۲۶/۲۹)، به عنوان آزمودنی در چهار جلسه با یک هفته فاصله به آزمایشگاه فیزیولوژی ورزشی مراجعه کردند. در هر جلسه دو ساعت پس از مصرف یکی از رژیم‌های غذایی معمولی، پر‌کربوهیدرات، پر‌پروتئین و پر‌چرب، آزمودنی‌ها ۳۰ دقیقه فعالیت هوازی بر روی تردمیل با شدت ۶۰-۷۰% ضربان قلب بیشینه را انجام دادند. در هر جلسه نمونه‌های خونی در حالت ناشتا، دو ساعت پس از مصرف رژیم غذایی (قبل از ورزش) و پس از ورزش از آزمودنی‌ها گرفته شد.
یافته‌ها: سطوح سرمی اورکسینA پس از فعالیت هوازی به دنبال رژیم غذایی پر‌کربوهیدرات و پر‌پروتئین نسبت به رژیم غذایی پر‌چرب افزایش معنی‌داری نشان داد (به ترتیب ۰۱۹/۰= P و ۰۳۳/۰= P). همچنین تفاوت معنی‌داری در سطوح سرمی گلوکز پس از فعالیت هوازی به دنبال چهار نوع رژیم غذایی متفاوت مشاهده نشد (۰۷۲/۰= P).
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد در مردان دارای اضافه‌ وزن، دریافت کالری بویژه از رژیم غذایی پر‌چرب موجب کاهش سطوح سرمی اورکسین A می‌شود. بعلاوه فعالیت هوازی به دنبال مصرف رژیم غذایی پر‌چرب تغییری در سطوح سرمی اورکسین  Aایجاد نکرد. همچنین تفاوتی در سطوح گلوکز در نتیجه مقایسه چهار جلسه یافت نشد.

مهسا پرسش، عبدالحمید حبیبی، مجید مردانیان قهفرخی، سعید احمدی براتی،
دوره ۱۳، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۰ )
چکیده

مقدمه: شدت فعالیت ورزشی، بعد مهمی در انتخاب برنامه تمرینی مناسب می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ۶ هفته تمرین مقاومتی با شدت بالا و پایین بر شاخص‌های رشد و آسیب عضلانی دختران فعال می‌باشد.
روش کار: ۴۵ دختر فعال، با میانگین سن ۳/۱±۷/۲۰ سال، وزن ۴/۲±۵/۵۸ کیلوگرم و شاخص توده بدنی  ۵/۰±۱/۲۳ کیلوگرم بر مترمربع به‌صورت تصادفی به گروه‌های تمرین مقاومتی با شدت بالا(۱۵ نفر)، شدت پایین(۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. گروه‌های تجربی به مدت ۶ هفته تمرینات اختصاصی خود را انجام دادند.  ۴۸ ساعت قبل و پس از پروتکل اصلی نمونه‌های خون‌گرفته شد. تغییرات درون‌گروهی با آزمون t همبسته و تغییرات بین گروهی با آزمون آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری مکرر (گروه*زمان) بررسی شدند.
یافته‌ها: تفاوت معنی‌دار در شاخص‌های فولیستاتین (۰۰۲/۰=P)، نسبت فولیستاتین به میوستاتین (۰۰۱/۰=P)، پروتئین واکنشگر C (۰۰۶/۰=P)، هورمون رشد (۰۲۱/۰=P)، تستوسترون (۰۰۷/۰=P) و نسبت تستوسترون به کورتیزول (۰۳۳/۰=P) بین گروه‌ها مشاهده شد. درنتیجه آزمون تعقیبی تفاوت معنی‌دار در فولیستاتین، نسبت فولیستاتین به میوستاتین، نسبت تستوسترون به کورتیزول، هورمون رشد و پروتئین واکنشگر C دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(۰۵/۰≥P). بااین‌وجود در بین کلیه شاخص‌ها تنها افزایش معنی‌داری در هورمون رشد در گروه تمرین مقاومتی با شدت بالا در مقایسه با گروه تمرین مقاومتی باشدت پائین مشاهده شد(۰۴۶/۰=P).
نتیجه گیری: هرچند تفاوت معنی‌داری در هورمون رشد بین گروه با شدت بالا و پائین مشاهده شد، بااین‌وجود، به نظر می‌رسد بین شدت‌های مختلف تمرین مقاومتی ازنظر شاخص‌های رشد و آسیب عضلانی دختران فعال تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of North Khorasan University of Medical Sciences

Designed & Developed by: Yektaweb