زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای بیان ایمونوهیستوشیمیایی bcl۲ و CD۱۰۵ در کیست رادیکولار، کیست دنتیژروس، ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما میباشد.
مواد و روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی به روش مقطعی است. تعداد ۵۰ نمونه وارد مطالعه شدند. درصد سلولهای رنگ گرفته با آنتی بادی bcl۲ در درشتنمایی ۴۰ در ۱۵ کیست رادیکولار، ۱۵ کیست دنتیژروس، ۱۵ ادنتوژنیک کراتوسیست و ۵ آملوبلاستوما ارزیابی شدند و برای بررسی آنژیوژنز متوسط رگهای مثبت شده با CD۱۰۵ در درشتنمایی ۴۰ شمارش شدند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۱۷ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمون, Paired t-test Repeated Measures ANOVA برای مقایسه متغیر های کمی در گروههای مختلف و ضریب همبستگی پیرسون جهت رابطه های دو به دو بین متغیر های کمی به کار برده شد و ۰۵/۰ p< معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: بیان bcl۲ در آملوبلاستوما (۷۸) وOKC (۱۳/۷۱) بیشتر از RC (۴۸) و DC (۴۵) بود ولی تفاوت معنی داری بین OKC و آملوبلاستوما دیده نشد (۰,۰۵<P). درصد رگهای CD۱۰۵ مثبت در کیست رادیکولار (۶۰/۱۸) بیشترین مقدار بود و بعد از آن بهترتیب در کیست دنتیژروس (۶۰/۱۰)، OKC (۶۷/۷) و آملوبلاستوما (۷) کاهش یافت. تفاوت CD۱۰۵ فقط بین OKC و آملوبلاستوما معنی دار نبود (۵,۰۰<P).
نتیجه گیری: رفتار تهاجمیتر OKC و آملوبلاستوما میتواند با بیان بالاتر bcl۲ در این ضایعات توجیه شود اگر چه بهنظر میرسد که آنژیوژنزدر این خصوصیت نقشی نداشته باشد.
واژههای کلیدی: کیست رادیکولار، کیست دنتیژروس، ادنتوژنیک کراتوسیست، آملوبلاستوما، bcl۲ و CD۱۰۵، ایمنوهیستوشیمی
