حسن خانی، سیمین جوهری نیا، محمدحسین کریمی نسب، رضا گنجی، اسفندیار آزادمرزآبادی، محمد شاکری، محدثه بیدارمغزی،
دوره ۳، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۰ )
چکیده
چکیده زمینه و هدف: قطع عضو یکی از شایعترین معلولیت های حرکتی است که اختلالات جسمی، رفتاری و روانی پس از آن از مشکلات جدی جانبازان قطع عضو است. هدف این مطالعه تعیین کیفیت زندگی جانبازان قطع عضو استان مازندران در سال ۱۳۸۹ است. مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است. در این مطالعه وضعیت کیفیت زندگی کلیه جانبازان قطع عضو استان مازندران با روش نمونه گیری ساده و با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک خودساخته و پرسشنامه استاندارد و ایرانی ارزیابی سلامت عمومی با ساختار کوتاه (SF-۳۶) ارزیابی شده است. یافته ها: از ۵۷۵ جانباز دارای قطع عضو، (۵۲/۴۴%) ۲۵۶ نفر با میانگین سنی ۶/۲ ± ۴۴/۴۶ سال و محدوده سنی ۲۰ تا ۷۰ سال پرسشنامه های تحقیقاتی را تکمیل نمودند. کلیه جانبازان مرد، ۹/۹۴% متاهل، و ۸/۷۸% دارای تحصیلات دیپلم و یا زیر دیپلم بودند. بیشترین میانگین شاخص های پرسشنامه SF-۳۶ مربوط به سلامت روان برابر با ۲۱± ۳۵/۵۴ و کمترین میانگین مربوط به محدودیت در نقش فیزیکی برابر با ۳۱/۲۰ ± ۴۲/۳۶ می باشد. فقط (۶/۱%) ۴ نفر برای شاخص میزان سلامت عمومی دارای حد عالی بودند. نتیجه گیری: به نظر می‌رسد که اکثریت جانبازان از سطح کیفیت زندگی قابل قبولی برخوردار نیستند که می تواند ناشی از عدم دریافت سطوح خدمات درمانی و توانبخشی مناسب باشد
