مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: نیکل یکی از آلاینده‌های مهم ناشی از صنایع مختلف مانند آبکاری و باطری سازی می‌باشد که حضور آن در محیط زیست مخاطره انگیز است. مطالعه حاضر بر روی حذف نیکل با استفاده از روش اکسیداسیون پیشرفته در حضور نانو ذرات زیرکونیا، سیلیکا و پر اکسید هیدروژن از محلول‌های مایی متمرکز می‌باشد. مواد و روش کار: پس از ساخت پایلوت، کارایی فرایندهای UV/H۲O۲/ZrO۲ و UV/H۲O۲/SiO۲ در حذف نیکل مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهایی مانند زمان تابش، pH، غلظت نیکل، دوزاژ پر اکسید هیدروژن و مقدار نانو ذرات مورد بررسی قرار گرفت. پس از تعیین شرایط بهینه راندمان حذف نیکل از فاضلاب واقعی نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: با افزایش زمان تماس و مقدار نانو ذرات راندمان فرایندها افزایش یافت. افزودن پر اکسید هیدروژن تا مقدار ml ۶/۰ راندمان فرایندهای UV/H۲O۲/ZrO۲ و UV/H۲O۲/SiO۲ در حذف نیکل را به ترتیب ۲/۷۲ درصد و ۸/۹۰ درصد بهبود بخشید و مقادیر مازاد بر ml ۶/۰ راندمان فرایندهای مذکور را به ترتیب ۴۱ درصد و ۵۵ درصد کاهش داد. مقدار pH بهینه برای هر دو فرایند ۸ تعیین شد. بیشترین میزان راندمان حذف نیکل از فاضلاب واقعی توسط فرایندهای UV/H۲O۲/ZrO۲ و UV/H۲O۲/SiO۲، به ترتیب ۶/۶۰ درصد و ۶۹ درصد بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که از فرایندهای UV/H۲O۲/ZrO۲ و UV/H۲O۲/SiO۲ به طور موثری در حذف نیکل از محیط‌های آبی می‌توان استفاده نمود.