مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: در کتب طب سنتی از گردو به عنوان داروی مفید در درمان دیابت نام برده شده و تحقیقات زیادی در مورد مکانیسم اثر آن بر سطح گلوکز خون در حال انجام است. در تحقیق حاضر اثر مصرف خوراکی گلیبن کلامید و عصاره آبی برگ گردو بر میزان انسولین و HbA۱c موش صحرایی نرمال و دیابتی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. مواد وروش کار: در این مطالعه تجربی، ۱۲۰ موش صحرایی نر ( Sprague-Dawley ،g ۱۵۰ -۲۰۰) به ۱۲ گروه ده تایی شامل کنترل نرمال، نرمال دریافت کننده گلیبن کلامید (mg/kg ۴)، ۳ گروه نرمال دریافت کننده عصاره با دوزهای mg/kg ۱۰,۵۰و۱۵۰، کنترل دیابتی شده با آلوکسان (mg/kg۱۷۰) ، دیابتی دریافت کننده گلیبن کلامید (mg/kg ۴) و ۵ گروه دیابتی دریافت کننده عصاره با دوزهای mg/kg۱۰، ۵۰، ۱۵۰، ۳۰۰ و۵۰۰ روزانه به صورت خوراکی و به مدت ۳۰ روز تقسیم شدند. روز ۳۱ نمونه خونی ناشتا جهت بررسی سطح انسولین و HbA۱c از قلب موشها تهیه شد. یافته ها: مصرف خوراکی عصاره آبی برگ گردو در موشهای دیابتی به صورت وابسته به دوز، سطح انسولین و HbA۱c را نسبت به موشهای کنترل دیابتی به ترتیب افزایش و کاهش داد (۰۵/۰P<). ولی در موشهای نرمال اثر معنی داری نداشت ، اثر مشاهده شده مشابه گلیبن کلامید بود. نتیجه گیری: مصرف ۳۰ روزه عصاره احتمالا با افزایش سطح انسولین (از طریق افزایش ترشح یا کاهش تخریب) منجر به کاهش سطح گلوکز و به دنبال آن کاهش سطح HbA۱c در موشهای دیابتی میشود