دوره 13، شماره 4 - ( زمستان 1400 )
جلد 13 شماره 4 صفحات 65-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
بهنام شمس1 
، بهرام عابدی* 2، سیدعلی حسینی3
، بهرام عابدی* 2، سیدعلی حسینی3
1- دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران
2- استاد، گروه تربیت بدنی، واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران ، abedi@iaumahallat.ac.ir
3- دانشیارفیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
2- استاد، گروه تربیت بدنی، واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران ، abedi@iaumahallat.ac.ir
3- دانشیارفیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
چکيده: (1477 مشاهده)
مقدمه: امروزه بهره گیری از مواد نیروزا به معضل پیچیده‌ای در ورزش تبدیل شده است که در این بین نقش آستروئیدهای آنابولیک –آندروژنیک غیر قابل انکار می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرینات مقاومتی بر بیان ژن BDNF و حافظه احتزاری موش‌های صحرایی مسموم شده با آستروئید آنابولیک استانازول بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی 18 سر موش صحرایی از نژاد اسپراگ-دوالی با محدوده وزن 150 تا 200 گرم و میانگین سنی 8 هفته به طور تصادفی به سه گروه 6 سری شامل 1) شم (مصرف نرمال سالین)، 2) استانازول، 3) مصرف استانازول همراه با تمرین مقاومتی تقسیم شدند. در مدت هشت هفته گروه‌های استانازول و تمرین مقاومتی+ استانازول روزانه mg/kg 5 استنازول به صورت صفاقی دریافت نمودند و گروه تمرین مقاومتی + استانازول سه جلسه در هفته تمرین مقاومتی را انجام دادند. اندازه گیری BDNF در بافت هیپوکامپ به روش الایزا و حافظه احتزاری با استفاده از آزمون شاتل باکس صورت گرفت. جهت بررسی طبیعی بودن توزیع یافته‌ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و جهت تجزیه و تحلیل یافته‌ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS استفاده شد (05/0≥P).
یافته‌ها: استانازول اثر معناداری برکاهش بیان ژن BDNF و حافظه احتزاری (001/0=P) داشت. بااین وجود تمرین مقاومتی منجر به افزایش BDNF (001/0=P) و حافظه احتزاری (006/0=P) در موش‌های صحرایی مسموم شده با استانازول شد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می‌رسد تمرین مقاومتی دارای اثرات سینرژیستی بر بهبود BDNF وحافظه احتزاری در موش‌های صحرایی مسموم شده با استانازول می‌باشد.
روش کار: در این مطالعه تجربی 18 سر موش صحرایی از نژاد اسپراگ-دوالی با محدوده وزن 150 تا 200 گرم و میانگین سنی 8 هفته به طور تصادفی به سه گروه 6 سری شامل 1) شم (مصرف نرمال سالین)، 2) استانازول، 3) مصرف استانازول همراه با تمرین مقاومتی تقسیم شدند. در مدت هشت هفته گروه‌های استانازول و تمرین مقاومتی+ استانازول روزانه mg/kg 5 استنازول به صورت صفاقی دریافت نمودند و گروه تمرین مقاومتی + استانازول سه جلسه در هفته تمرین مقاومتی را انجام دادند. اندازه گیری BDNF در بافت هیپوکامپ به روش الایزا و حافظه احتزاری با استفاده از آزمون شاتل باکس صورت گرفت. جهت بررسی طبیعی بودن توزیع یافته‌ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و جهت تجزیه و تحلیل یافته‌ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS استفاده شد (05/0≥P).
یافته‌ها: استانازول اثر معناداری برکاهش بیان ژن BDNF و حافظه احتزاری (001/0=P) داشت. بااین وجود تمرین مقاومتی منجر به افزایش BDNF (001/0=P) و حافظه احتزاری (006/0=P) در موش‌های صحرایی مسموم شده با استانازول شد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می‌رسد تمرین مقاومتی دارای اثرات سینرژیستی بر بهبود BDNF وحافظه احتزاری در موش‌های صحرایی مسموم شده با استانازول می‌باشد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1400/1/18 | پذیرش: 1400/3/9 | انتشار: 1400/12/10
دریافت: 1400/1/18 | پذیرش: 1400/3/9 | انتشار: 1400/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |