دوره 14، شماره 1 - ( بهار 1401 )
جلد 14 شماره 1 صفحات 8-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ashofteh A, Cheragh-Birjandi S, TaheriChadorneshin H. The Effect of Resistance Training Along with Royal Jelly Supplementation on Expression of Nerve Growth Factor and Tyrosine Kinase A Receptor in the Hippocampal Tissue of Alzheimer's Rats. North Khorasan University of Medical Sciences 2022; 14 (1) :1-8
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2560-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2560-fa.html
آشفته امین، چراغ بیرجندی صادق، طاهری چادرنشین حسین. اثر تمرین مقاومتی همراه با مکمل دهی ژل رویال بر سطوح بیان ژن‌های پیش ساز عامل رشد عصب و گیرنده 75 P در بافت هیپوکامپ موش‌های صحرایی مدل آلزایمری شده. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1401; 14 (1) :1-8
1- دانشجوی دکتری گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
2- استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران ، s_birjandi2001@yahoo.com
3- استادیار فیزیولوژی ورزش، گروه علوم ورزشی، دانشگاه بجنورد، بجنورد، ایران
2- استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران ، s_birjandi2001@yahoo.com
3- استادیار فیزیولوژی ورزش، گروه علوم ورزشی، دانشگاه بجنورد، بجنورد، ایران
چکيده: (1354 مشاهده)
مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر RT همراه با مصرف RJ بر بیان هیپوکامپی پیش ساز عامل رشد عصب (proNGF) و گیرنده 75 P در موش‌های صحرایی مبتلا به بیماری آلزایمر بود.
روش کار: 42 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگو ـ داولی با تری متیل تین کلراید (8mg/kg) آلزایمری شدند. موش‌ها به طور تصادفی به 7 گروه برابر کنترل، RT، RT+ مصرف (100RT+RJ) 100RJ mg/kg، RT+ مصرف (200RT+RJ) 200RJ، مصرف 100RJ، مصرف 200 RJ و گروه شم تقسیم شدند. گروه‌های مکمل دوزهای 100 mg/kg/day و 200 ژل RJ را به صورت صفاقی برای 8 هفته دریافت کردند. پروتکل RT فزاینده برای 8 هفته، 3 جلسه در هفته با شدتی متناظر با 30-100% وزن بدن انجام شد.
یافته‌ها: در مقایسه با گروه کنترل، پروتکل RT موجب افزایش بیان proNGF گردید. همچنین، 100 RJ و 200 RJ موجب افزایش معنی دار بیان proNGF و 75 P شد. بعلاوه، اثر تعاملی 100 RT + RJ و 200 RT + RJ موجب افزایش معنی دار بیان proNGF و 75 P شد. همچنین اثر RJ بر بیان proNGF و 75 P وابسته به دوز مصرفی بود و اثر دوز mg/kg 200 نسبت به دوز 100 mg/kg به طور معنی داری بیشتر بود.
نتیجه گیری: هر دو پروتکل RT و مصرف RJ به تنهایی و به طور سینرژیستی موجب افزایش بیان نوروتروفین در هیپوکامپ موش‌های صحرایی مبتلا به آلزایمر می‌گردد. اثرات RJ در حالت استفاده ترکیبی وابسته به دوز مصرفی است به گونه‌ای که دوزهای بالاتر اثرات بالاتری بر بیان نوروتروفین و گیرنده آن دارد. در حالت استفاده از تک دوز RJ دوز پایین‌تر مطلوب‌تر است
روش کار: 42 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگو ـ داولی با تری متیل تین کلراید (8mg/kg) آلزایمری شدند. موش‌ها به طور تصادفی به 7 گروه برابر کنترل، RT، RT+ مصرف (100RT+RJ) 100RJ mg/kg، RT+ مصرف (200RT+RJ) 200RJ، مصرف 100RJ، مصرف 200 RJ و گروه شم تقسیم شدند. گروه‌های مکمل دوزهای 100 mg/kg/day و 200 ژل RJ را به صورت صفاقی برای 8 هفته دریافت کردند. پروتکل RT فزاینده برای 8 هفته، 3 جلسه در هفته با شدتی متناظر با 30-100% وزن بدن انجام شد.
یافته‌ها: در مقایسه با گروه کنترل، پروتکل RT موجب افزایش بیان proNGF گردید. همچنین، 100 RJ و 200 RJ موجب افزایش معنی دار بیان proNGF و 75 P شد. بعلاوه، اثر تعاملی 100 RT + RJ و 200 RT + RJ موجب افزایش معنی دار بیان proNGF و 75 P شد. همچنین اثر RJ بر بیان proNGF و 75 P وابسته به دوز مصرفی بود و اثر دوز mg/kg 200 نسبت به دوز 100 mg/kg به طور معنی داری بیشتر بود.
نتیجه گیری: هر دو پروتکل RT و مصرف RJ به تنهایی و به طور سینرژیستی موجب افزایش بیان نوروتروفین در هیپوکامپ موش‌های صحرایی مبتلا به آلزایمر می‌گردد. اثرات RJ در حالت استفاده ترکیبی وابسته به دوز مصرفی است به گونه‌ای که دوزهای بالاتر اثرات بالاتری بر بیان نوروتروفین و گیرنده آن دارد. در حالت استفاده از تک دوز RJ دوز پایین‌تر مطلوب‌تر است
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه
دریافت: 1400/4/21 | پذیرش: 1400/10/13 | انتشار: 1401/3/10
دریافت: 1400/4/21 | پذیرش: 1400/10/13 | انتشار: 1401/3/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
