Ethics code: IR.BUMS.REC.1399.244
Hamidi M, Lotifi Kashani F, Ahi Q, Hojjat S K. Comparison of the Efficacy of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and Integrated Approach Among Psychological Distress in People with Suicide Attempts. North Khorasan University of Medical Sciences 2022; 14 (1) :87-94
URL:
http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2570-fa.html
حمیدی مهین، لطفی کاشانی فرح، آهی قاسم، حجت سید کاوه. مقایسه اثربخشی رواندرمانی پذیرش و تعهد با رویکرد یکپارچه نگر بر پریشانی روانی افراد اقدام کننده به خودکشی. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1401; 14 (1) :87-94
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-2570-fa.html
1- دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
2- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران ، lotfi.kashani@gmail.com
3- استادیار، گروه روانشناسی،دانشکده پزشکی واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
4- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران و مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
چکيده: (1651 مشاهده)
مقدمه: از آنجایی که اقدام به خودکشی بهمنزله عملی خودویرانگر، آگاهانه و هدفمند در حال افزایش است، هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسهی اثربخشی رواندرمانی پذیرش و تعهد و یکپارچه نگر بر پریشانی روانی افراد اقدام کننده به خودکشی بود.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری میباشد. جامعه آماری شامل کلیه افراد اقدام کننده به خودکشی که در سال 1399 در بیمارستانهای استان خراسان شمالی بستری بودند تشکیل دادند. پژوهش شامل 24 نفر نمونه بیمارستانی بود، که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طریق گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی (12 نفری) قرار گرفتند. مداخلات بهصورت فردی و به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای اجرا گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه پریشانی روانی کسلر (2002) بود. اطلاعات در چهار مرحله پیشآزمون، جلسه چهارم، پسآزمون و پیگیری جمعآوری گردید. دادهها با استفاده از روش تحلیل واریانس آمیخته چند متغیری و از طریق نرمافزار SPSS نسخه 26 مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: مداخلات هر دو روش درمانی، باعث کاهش نمرات پریشانی روانی افراد اقدام کننده به خودکشی شده است، در خصوص مقایسه اثربخشی دو مداخله، رویکرد یکپارچه نگر اثربخشی بیشتری در مرحله پسآزمون و پیگیری نشان داد.
نتیجه گیری: رویکرد یکپارچه نگر مبتنی بر چهار عامل مشترک در کاهش پریشانی روانی مؤثرتر بوده بر این اساس، اثربخشی درمانها توسط عوامل مشترک رویکردها تعیین میگردد.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم پایه دریافت: 1400/9/20 | پذیرش: 1400/12/1 | انتشار: 1401/3/10