مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: ترخیص با رضایت شخصی یکی از معضلات سیستم درمان در کشورهای دنیا است. به دلیل اینکه کودکان در تصمیم گیری ترخیص با رضایت شخصی مشارکت ندارند، این مطالعه به منظور تعیین فراوانی و علل ترخیص با رضایت شخصی انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- از نوع بررسی داده های موجود می باشد. جامعه آماری شامل کلیه پروند ههای مربوط به کودکان ترخیص شده با رضایت شخصی در سال 1387 در بیمارستان بو علی بود و از روش سرشماری در این پژوهش استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 15 و آمار توصیفی و آزمون کای دو در سطح معناداری 05 / P < 0 تحلیل شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که 108 نفر( 2/ 2 درصد) با رضایت شخصی مرخص شده که میانه سن کودکان دو سال و مدت اقامت در بیمارستان 2 روز بود. به طور کلی 95 نفر( 7/ 88 درصد) دارای بیمه، محل زندگی 65 نفر( 2/ 60 درصد) شهر، از نظر سابقه روانپزشکی و اعتیاد در والدین در 22 نفر( 6/ 20 درصد) منفی، علت بستری 100 نفر ( 3/ 92 درصد) بیماری و غیرجراحی و بقیه جراحی بود. رضایت دهنده در اغلب موارد پدر بیمار 78 نفر( 3/ 72 درصد) بود، همچنین از 108 بیمار ترخیص شده با رضایت شخصی 20 نفر( 12 درصد) بستری مجدد داشتند. ارتباط بین روز ترخیص با رضایت شخصی معنادار بود .(P=0/03) نتیجه گیری: میزان ترخیص با رضایت شخصی در بیمارستان بوعلی ساری و در مقایسه با سایر مطالعات در یک دامنه مشابه و علل آن نیز تفاوت فاحشی نداشت. اما نداشتن فرم مناسب که در برگیرنده میزان توضیحات پزشکان به والدین پیرامون عواقب ترخیص با رضایت شخصی و همچنین بیانگر علل واقعی این گونه ترخیص ها باشد در این مطالعه قابل توجه م یباشد.