Ethics code: IR.IAU.NEYSHABUR.REC.1397.004
				
				
				
                    
                    
                     
                     
                     
                    
                    
                    
                    
                     Rostami S,  Toozandehjani H,  Nejat H. The Comparison of the Effectiveness of Parent-Child Interaction Training and Adler-Dreikurs Parenting Training on Improving the Quality of the Parent-Child Relationship in divorced Mother’s Children.  North Khorasan University of Medical Sciences 2019; 11 (3) :46-55
URL: 
http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1896-fa.html   
                    
                    رستمی صفدر،  توزنده جانی حسن،  نجات حمید. مقایسه اثربخشی آموزش تعامل والد-کودک و آموزش فرزندپروری به شیوه آدلر-درایکورس بر بهبود کیفیت رابطه والد-کودک درکودکان طلاق.  مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1398; 11 (3) :46-55
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1896-fa.html
  
                     
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    1- دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران 
 2- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران ، h.Toozandehjani@ymail.com
 3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران 
                    
                    
                    چکيده:       (4927 مشاهده)
                    
                    
                    مقدمه: کودکان طلاق در طول زندگی با آسیبهای روانی و اجتماعی فراوانی مواجه میشوند و نیاز به آموزش و حمایت دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تعامل والد- کودک و آموزش فرزندپروری به شیوه آدلر- درایکورس بر کیفیت رابطه والد- کودک، درکودکان طلاق انجام شد.
روش کار: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مادران مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان درمانی شهر مشهد در نیمه دوم سال 1396 میشد. از این میان 60 نفر همراه فرزندشان به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه تعامل والد- کودک ( 15 جلسه) و گروه آدلر- درایکورس (10 جلسه)دریافت کردند، گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه ارزیابی رابطه والد-کودک ( PCRS ) در سه مرحله پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری انجام شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها ازتحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با بکارگیری نرم افزار SPSS-21 استفاده شد.
یافته ها: تحلیل واریانس چندمتغیره با اندازه گیر مکرر نشان داد، آموزش به مادران در دو رویکرد تعامل والد- کودک و آدلر- درایکورس باعث بهبود کیفیت رابطه والد- کودک میگردد. همچنین اثربخشی آموزش رویکرد آدلر – درایکورس، باعث کاهش بیشتر آزردگی در رابطه والد- کودک میگردد.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که با به کار گیری آموزش تعامل والد- کودک و آدلر- درایکورس میتوان رابطه والد- کودک را بهبود بخشید و در این میان شیوه آدلر- درایکورس اثر بخشی بیشتری دارد.
                     
                    
                    
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
مقاله پژوهشی |
                    موضوع مقاله: 
                    
علوم پایه  دریافت: 1397/10/25 | پذیرش: 1398/3/11 | انتشار: 1398/10/11