دوره 10، شماره 3 - ( 9-1397 )
جلد 10 شماره 3 صفحات 80-73 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sharifi M, Hamedinia M R, Hosseini-Kakhak S A. The Effect of 8 Weeks of Aerobic, Anaerobic and Resistance Training on some of Endocannabinoid System Agents, Serotonin, Beta-Endorphin and BDNF in Young Men. North Khorasan University of Medical Sciences 2018; 10 (3) :73-80
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1594-fa.html
URL: http://journal.nkums.ac.ir/article-1-1594-fa.html
شریفی مسلم، حامدی نیا محمدرضا، حسینی کاخک سید علیرضا. تأثیر هشت هفته تمرین هوازی، بی هوازی و مقاومتی روی برخی از عوامل سیستم اندوکانابینوئید، سروتونین، بتااندورفین و BDNF در مردان جوان. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. 1397; 10 (3) :73-80
1- دانش آموخته دکترای فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
2- استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران ،mrhamedi1350@gmail.com
3- دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
2- استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران ،
3- دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
چکيده: (4392 مشاهده)
مقدمه: یکی از رایج‌ترین شرایط به چالش‌کشیدن دستگاه فیزیولوژیک انسان ورزش است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی، بی‌هوازی و مقاومتی روی برخی از عوامل سیستم اندوکانابینوئید، سروتونین، بتااندورفین و BDNF در مردان جوان بود.
روش کار: سی و دو مرد جوان (25-19 سال) داوطلب که بطور منظم فعالیت بدنی نداشتند، به صورت تصادفی در چهار گروه هشت تایی تقسیم بندی گردیدند و به مدت هشت هفته به تمرینات ورزشی مختلف پرداختند. یک گروه برای تمرینات هوازی (تمرین دویدن با شدت 70-65 درصد حداکثر ضربان قلب 3 جلسه در هفته)، یک گروه برای تمرینات بی هوازی (تمرین دویدن با شدت حداکثر ضربان قلب،3 جلسه در هفته)، گروهی برای تمرینات مقاومتی دایره‌ای (6-8 ایستگاه که 8-12 بار تکرار می‌شدند و به مدت سه بار در هفته) و در نهایت یک گروه به عنوان کنترل انتخاب شدند. برای اندازه گیری عوامل سیستم اندوکانابینوئید، سروتونین، بتا اندورفین و BDNF از روش الایزا استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری آنووا و آنکووا و تی وابسته درسطح معنی‌داری 05/0 تحلیل شدند.
یافته‌ها: داده‌ها نشان دادند که هشت هفته تمرین هوازی منجر به افزایش معنی دار سروتونین (008/0 = P) نسبت به گروه کنترل و تمرین مقاومتی شد (03/0 = P) شد. هشت هفته تمرین هوازی (005/0 = P) و بی هوازی (01/0 = P) منجر به افزایش معنی دار BDNF شد. تمرینات هوازی، بی هوازی و مقاومتی اثر معنی داری روی آراشیدونیل گلیسرول (19/0 = P) و بتااندورفین (45/0 = P) نداشت. هشت هفته تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنی‌دار آناندامید نسبت به گروه کنترل شد (05/0 = P). میزان شادی در هر سه گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت (04/0 = P).
نتیجه گیری: نتایج افزایش میانجی‌های مرتبط با شادی را نشان می‌دهد، در مورد تأثیر خاص ورزش طولانی مدت بر روی سیستم اندوکانابینوئید، نتیجه‌گیری قطعی دشوار است. به‌نظر می‌رسد ورزش هوازی نسبت به سایر تمرینات موجب شادی بیشتر در آزمودنی‌ها شده است.
روش کار: سی و دو مرد جوان (25-19 سال) داوطلب که بطور منظم فعالیت بدنی نداشتند، به صورت تصادفی در چهار گروه هشت تایی تقسیم بندی گردیدند و به مدت هشت هفته به تمرینات ورزشی مختلف پرداختند. یک گروه برای تمرینات هوازی (تمرین دویدن با شدت 70-65 درصد حداکثر ضربان قلب 3 جلسه در هفته)، یک گروه برای تمرینات بی هوازی (تمرین دویدن با شدت حداکثر ضربان قلب،3 جلسه در هفته)، گروهی برای تمرینات مقاومتی دایره‌ای (6-8 ایستگاه که 8-12 بار تکرار می‌شدند و به مدت سه بار در هفته) و در نهایت یک گروه به عنوان کنترل انتخاب شدند. برای اندازه گیری عوامل سیستم اندوکانابینوئید، سروتونین، بتا اندورفین و BDNF از روش الایزا استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری آنووا و آنکووا و تی وابسته درسطح معنی‌داری 05/0 تحلیل شدند.
یافته‌ها: داده‌ها نشان دادند که هشت هفته تمرین هوازی منجر به افزایش معنی دار سروتونین (008/0 = P) نسبت به گروه کنترل و تمرین مقاومتی شد (03/0 = P) شد. هشت هفته تمرین هوازی (005/0 = P) و بی هوازی (01/0 = P) منجر به افزایش معنی دار BDNF شد. تمرینات هوازی، بی هوازی و مقاومتی اثر معنی داری روی آراشیدونیل گلیسرول (19/0 = P) و بتااندورفین (45/0 = P) نداشت. هشت هفته تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنی‌دار آناندامید نسبت به گروه کنترل شد (05/0 = P). میزان شادی در هر سه گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت (04/0 = P).
نتیجه گیری: نتایج افزایش میانجی‌های مرتبط با شادی را نشان می‌دهد، در مورد تأثیر خاص ورزش طولانی مدت بر روی سیستم اندوکانابینوئید، نتیجه‌گیری قطعی دشوار است. به‌نظر می‌رسد ورزش هوازی نسبت به سایر تمرینات موجب شادی بیشتر در آزمودنی‌ها شده است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
بالینی
دریافت: 1397/2/4 | پذیرش: 1397/5/3 | انتشار: 1397/10/1
دریافت: 1397/2/4 | پذیرش: 1397/5/3 | انتشار: 1397/10/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
