مجله دانشگاه علوم پزشکی

چکیده زمینه و هدف: الیگوهیدرآمنیوس، حجم مایع آمنیوتیک کمتر از حد انتظار برای سن حاملگی است.که در صورت شدت، می‌تواند منجر به مرگ و میر و بیماریزایی جنین شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر مایع درمانی خوراکی و تزریقی هیپوتونیک بر روی مادران باردار بر روی شاخص مایع آمنیوتیک می‌باشد‌. مواد و روش کار: این مطالعه ‌بصورت کارآزمایی بالینی، بین سال های 88-87 در شهر بابل بر روی 60 زن حامله در 38-35 هفته حاملگی انجام گردید. زنان باردار به طور تصادفی با شاخص مایع آمنیوتیک 10-5 سانتی‌متر، کیسه‌ آب سالم و جنین بدون آنومالی در سونوگرافی، در سه گروه وارد مطالعه شدند. گروه اول، کنترل بوده و درمانی دریافت نکردند. گروه دوم، مایع خوراکی (آب) به صورت h 2/ L 2 و گروه سوم، مایع تزریقی ایزوتونیک (رینگر) به صورت h 2/ L 2 دریافت کردند .قبل و یک ساعت بعد از درمان با سونوگرافی شاخص مایع آمنیوتیک مشخص گردید. داده ها با نرم افزار آماری SPSS16و با استفاده از آزمون های مجذور کای، آنالیز واریانس، آزمون داده های تکراری، وآزمون تی زوجی محاسبه گردید. یافته‌ها: در گروه کنترل تفاوت میانگین شاخص مایع آمنیوتیک در سنجش اول و در سنجش دوم 74/1±39/0 سانتی‌متر (33/0p=)، در گروه دوم، تفاوت میانگین شاخص مایع آمنیوتیک قبل از درمان و پس از درمان 82/1±32/1- سانتی‌متر (004/0p=) و در گروه سوم تفاوت میانگین شاخص مایع آمنیوتیک قبل از درمان و پس از درمان 85/1±85/1- سانتی‌متر بود (001/0p=). که روند تغییرات در شاخص مایع آمنیوتیک معنی دار بوده است (001/0p=). نتیجه‌گیری: نتایج این بررسی نشان داد که مایع درمانی مادر به صورت خوراکی و تزریقی روش مناسبی جهت افزایش کوتاه مدت میزان شاخص مایع آمنیوتیک می‌باشد واین افزایش در گروهی که مایع درمانی تزریقی گردیدند، بیشتر است