مجله دانشگاه علوم پزشکی

زمینه و هدف: عسل و آلوئه ورا به صورت سنتی برای درمان زخم های ناشی از سوختگی استفاده می شوند. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمانی عسل و گیاه آلوئه ورا در ترمیم زخم های ناشی از سوختگی در رت می باشد.

مواد و روش کار: این مطالعه تجربی بر روی 24 سر رت نر بالغ  انجام شد. پس از بیهوشی با اتر و با رعایت شرایط استریل، در پشت هر موش سوختگی درجه دو به ابعاد  250میلی مترمربع ایجاد شد. پس از تایید سوختگی درجه دو، رت ها به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند (6 سر در هر گروه). گروه کنترل، گروه تجربی 1 تیمار شونده توسط آلوئه ورا و عسل، گروه تجربی 2 تیمار شونده توسط آلوئه ورا و گروه تجربی 3 که توسط عسل گون 3 بار در روز تیمار می شدند. ارزیابی مساحت زخم در طی 21 روز در سه دوره 7، 14 و 21 روزه انجام شد و داده ها با استفاده از آزمون ANOVA مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: در بررسی انجام شده مساحت زخم سوختگی پس از دوره تیمار در گروه دریافت کننده هم زمان عسل و آلوئه ورا کاهش یافته و به میزان ٠٢٤/34±125 میلی مترمربع رسید که میزان بهبودی نسبت به گروه های دریافت کننده عسل و آلوئه ورا به تنهایی بیش تر بود (009/0p-value=) و گروه دریافت کننده عسل کاهش مساحت زخم ناشی از سوختگی را بیش از گروه دریافت کننده آلوئه ورا نشان داد.

نتیجه گیری: ترکیبی از عسل و آلوئه ورا در مقایسه با دو گروه دیگر پتانسیل درمانی بهتری را جهت بهبود زخم های ناشی از سوختگی درجه دو نشان داد. تجویز موضعی هم زمان عسل و آلوئه ورا موجب تسریع جمع شدگی و التیام زخم های ناشی از سوختگی درجه دو گردید. بهبودی سریع و دسترسی آسان به عسل و آلوئه ورا سبب پیشنهاد این ترکیبات برای درمان زخم های ناشی از سوختگی می گردد.

 واژه های کلیدی: سوختگی، عسل، آلوئه ورا، بهبودی زخم